Stoneman

Na een aantal pittige trails is er hier echt plezier voor het MTB-hart. Steeds weer is er een prachtig uitzicht over gletsjers en de prachtige bergen. Zonder grote moeilijkheden gaat het over alpenweiden en koeien van wereldklasse.

Je zou hier een geweldig uitzicht op de gletsjer moeten hebben. Toen ik hier was, zag ik gewoon helemaal niets. Het was zo mistig dat ik de hand voor mijn ogen nauwelijks kon zien. En toch had het iets magisch. Alleen al de wetenschap dat het bijna pal naast het pad naar de grootste gletsjer van de Alpen ligt, geeft je kippenvel. Bovendien kon ik me dankzij de mist heel goed voorstellen hoeveel je tegen het einde van deze eeuw nog van de gletsjer kunt zien: namelijk ook niets. Als we eindelijk ons gedrag niet veranderen ... En de mist had nog iets goeds: ik was hier bijna alleen - het weer was gewoon te slecht voor de anderen.

Zelfs de rit naar de tunnel is een echt hoogtepunt, vooral als je pas laat in de middag rijdt. Want het licht van de ondergaande zon, die langzaam dieper en dieper zakt, baadt het hele landschap in een werkelijk magisch licht.

De tunnel zelf is een klein avontuur. De tunnel leidt dwars door de berg, naar binnen zijn er kleine, pikdonkere takken die steeds weer een griezelige sfeer creëren. Toen ik daar was, was de tunnel overal verlicht, zo niet zo helder als de dag. In een mum van tijd zou het zonder lamp hebben gewerkt, maar natuurlijk is het beter met.

Gewoon wow! Het landschap is geweldig, net als het pad. En dit uitzicht op de Fiescher-gletsjer maakt het helemaal af. Hier heb ik een rots gezocht om even te pauzeren. Het is echt triest dat het verdwijnen van deze pracht in wezen onvermijdelijk is.