Catedral de la Santa Creu i Santa Eulàlia

De vroegchristelijke basiliek is gedocumenteerd sinds de 4e eeuw, aangezien het bestaan van bisschoppen in Barcelona al sinds het midden van de 4e eeuw bekend is. In feite is het oudste bestaande document uit het jaar 343 en komt overeen met de Raad van Sardinië, die de hulp bevat van de bisschop van Barcelona, Pretextat.[5] Afgezien van 599, schreef de kroniekschrijver Joan de Bíclar op het tweede concilie van Tarraconensis van Barcelona de akten van het concilie, waarin wordt gesteld dat de vroegchristelijke kathedraal onder de aanroeping van de Sanctae Crucis staat.[1] Als u de kelder van het Museum voor Geschiedenis van de stad Barcelona binnengaat, kunt u de overblijfselen bezoeken van de doopkapel van de vroegchristelijke basiliek (gelegen onder de achterkant van de huidige kathedraal), met een achthoekig zwembad. [1] De doopkapel werd in 1965 opgegraven door archeoloog Frederic-Pau Verrié. [6]De overblijfselen die in het klaslokaal werden gevonden, die in feite de bestrating en het ontwortelen van de kolommen zijn, suggereerden dat ze overeenkwamen met de primitieve kathedraal, met drie beuken (de typische plattegrond van

Santa Iglesia Metropolitankathedraal de la Santa Cruz en Santa Eulalia (Catalaans, Catedral de la Santa Crue i Santa Eulàlia) [2] -ook genoemd, in plaats van dom, Seo (Catalaans, Seu) is de dom Gotische wijk van Barcelona, ​​​​zetel van het aartsbisdom Barcelona, ​​​​in Catalonië, Spanje.

De kathedraal van Santa Creu en Santa Eulàlia is de gotische kathedraal van Barcelona, de zetel van het aartsbisdom van Barcelona. De kathedraal werd gebouwd in de dertiende tot vijftiende eeuw op dezelfde plaats waar een romaanse kathedraal had gestaan, en zelfs eerder een paleo-christelijke kathedraal. De neogotische gevel is modern (19e eeuw). Het gebouw is een bezit van cultureel belang en sinds 2 november 1929 een nationaal historisch artistiek monument