Dicke Eiche

Natuurmonument "Dikke Eik"Datum van ontstaan ca. 1650. De "Dikke Eik" getuigt van het oude middelgrote bosbeheer, dat tot ca. 1850 werd geëxploiteerd. Onder een paraplu van grote eiken en beuken werden om de 10-20 jaar jonge eiken en beuken gekapt - "op de stok gezet". Uw hout wordt gebruikt om houtskool te maken of als brandhout. De eikenschors kan worden gebruikt als bruin in leerlooierijen. De wortelstokken vielen weer uit (“stokuitslag”) en groeiden terug tot bomen tot de volgende oogst. De resterende grote eiken- en beukenbomen ("overstekken") beschermden de groeiende jonge boompjes tegen het weer, vooral tegen zon en droogte in de zomer. De snel opkomende grasgroei werd gebruikt voor weiland (zie rubriek "Kuhtrifft" in de Grote Horst). In de herfst werden de varkens naar het “smalle twijgje” “voor eikelvoer” gedreven. Met het verval van Bettinger Schmelze (definitieve sluiting in 1860), werd de bosbouw omgezet in hoog bosbeheer, dat erop gericht was kwalitatief hoogwaardig hout te verkrijgen voor de bouwsector of de meubelproductie. Op dit moment was de knoestige "dikke eik" al zo krachtig dat het gebruik van de gereedschappen van die tijd (bijl, trommelzaag, enz.) Geen zin meer leek te hebben. Bron: Tekstinformatiebord

Ik stond ervoor om een idee te krijgen van de grootte, enorm!!!

Wat een prachtexemplaar