Santuario S. Angelo a Palombara

Een heerlijke plek van waaruit je een sensationeel uitzicht hebt over het hele gebied beneden.

S. Angelo a Palombara lijkt, meer dan een heilige plaats, een eenzaam en enorm fort.
Nieuws van de plaats en van de abdij is te vinden in documenten van minder dan duizend.
Het diploma van Landolfo, aartsbisschop van Benevento, dat de akte van wederopbouw of stichting van het bisdom Sant'Agata dei Goti bevat, gedateerd 14 december 970, spreekt van de top van de berg die Palombara wordt genoemd, als de grens van het nieuwe Bisdom.
Ook al wordt de kerk niet uitdrukkelijk genoemd, de verwijzing naar het territorium suggereert dat er iets moet hebben bestaan dat in de toekomst zou kunnen leiden tot jurisdictiegeschillen.
De eerste akte waarin S. Angelo a Palombara expliciet wordt genoemd, is het diploma van Hendrik II van 6 maart 1022; die van Corrado volgen, 8 juni 1038;
Willem, 1070; Paus Gregorius VII, 3 december 1084; Paus Anacletus, 1130 en 1139.
Dit zijn akten waarin het bezit en de afhankelijkheid van talrijke abdijen met de respectieve aanhorigheden en schenkingen evenals andere reële rechten over mensen en dingen wordt erkend aan het klooster van Santa Sofia van Benevento.

S. Angelo a Palombara, gezien vanuit de Caudina-vallei, en meer in het bijzonder in het stuk tussen de plaats (Botteghino) van San Felice Cancello en Arienzo, lijkt meer dan een heilige plaats een eenzaam en massief fort, naar voren leunend aan de zijkant van de berg, bijna neigend om over de nijvere en vruchtbare vlakte te waken.
Het verliest deze eigenschap ook niet als je het ziet langs de heuvels die de spoorlijn naar Benevento raakt om omhoog te gaan naar Arpaia of als je langs de Appia rent, na Santa Maria a Vico.

Lees verder op:
comune.sanfeliceacacello.ce.it/pagina2323_santangelo-a-palombara.html