Castello di Matinale

Het kasteel van Matinale, of kasteel van Rudovaco, is een kasteel van Cancello, een fractie van de gemeente San Felice a Cancello, in de provincie Caserta. Het staat op een verhoging met uitzicht op de ingang van de Suessola-vallei.

Het kasteel van Matinale, of kasteel van Rudovaco, is een kasteel van Cancello, een fractie van de gemeente San Felice a Cancello, in de provincie Caserta. Het staat op een verhoging met uitzicht op de ingang van de Suessola-vallei. De bouw van het kasteel van Matinale wordt toegeschreven aan Tommaso II d'Aquino, graaf van Acerra, ter gelegenheid van zijn huwelijk met Margherita di Svevia, onwettige dochter van keizer Frederik II, een huwelijk dat vóór 1247 plaatsvond. De bruidsschat omvatte het leengoed di Suessola, waartoe ook het gehucht Cancello behoorde. Volgens de plaatselijke traditie [2] zou een origineel Lombardisch fort uit de negende eeuw het werk zijn geweest van een zekere Rudovaco en zou het bij zijn dood zijn doorgegeven aan de graaf van Acerra, Cullezio. Hij wilde zijn kasteel van Acerra met dat van Cancello verbinden met een ondergronds pad, waardoor de westelijke kant verwoest werd en hij kon het niet herstellen na zijn dood in de strijd. Het kasteel werd later gerestaureerd of herbouwd door de Normandische Ramperto en opnieuw door de graven van Mattaloni in de 12e eeuw. Het kasteel bood onderdak aan de koningen van Sicilië Guglielmo il Malo (1131-1166) en Manfredi di Svevia (1232-1266) en de hertogen van Rebursa en nogmaals, in de Angevin-periode, koning Ladislao I en de Carafa in de Aragonese periode. In de 15e eeuw werd het verlaten en verloor het zijn militaire functie. Het was de zetel van een herberg en huisvestte waarschijnlijk een aartspriesterkerk gewijd aan St. Thomas de Apostel. In 1799 vestigde de Franse generaal Jean Étienne Championnet er zijn hoofdkwartier en werd later een rovershol. Het werd aan het begin van de twintigste eeuw geschonken door de familie D'Aquino, prinsen van Caramanico, aan de baron Giovanni Barracco. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het in 1943 gastheer van het geallieerde commando.

Het kasteel van Matinale, of Rudovaco, is een kasteel in Cancello, een gehucht van de gemeente S. Felice a Cancello, in de provincie Caserta. Het staat op een heuvel die de ingang van de Suessola-vallei domineert. De bouw van het kasteel wordt toegeschreven aan Thomas II van Aquino, graaf van Acerra.
[....]
Volgens de lokale traditie was een origineel Lombardisch fort uit de 9e eeuw het werk van een zekere Rudovaco en na zijn dood doorgegeven aan de graaf van Acerra, Cullezio. Hij wilde zijn kasteel van Acerra met dat van Cancello verbinden via een ondergrondse route, waardoor de westkant verwoest werd, en hij kon de restauratie niet uitvoeren na zijn dood in de strijd. Het kasteel werd later gerestaureerd of herbouwd door de Normandische Ramperto en opnieuw door de Mattaloni-graven in de 12e eeuw. Het kasteel was gastheer van de koningen van Sicilië, Willem de Kwade (1131-1166) en Manfred van Zwaben (1232-1266) en de hertogen van Rebursa en opnieuw, in het Anjou-tijdperk, koning Ladislaus I en de Carafa in het Aragonese tijdperk. In de 15e eeuw werd het verlaten omdat het zijn militaire functie had verloren.
[....]
Het werd aan het begin van de twintigste eeuw geschonken door de familie D'Aquino, prinsen van Caramanico, aan baron Giovanni Barracco. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het in 1943 gastheer van het geallieerde commando. Het kasteel heeft een vierkante plattegrond met vierkante hoektorens en een vijfde toren aan de noordwestzijde ter bescherming van een poterne. De hoogste toren is 20 meter hoog. In de torens en op de muren zijn uitlopende ramen geopend.De constructies zijn van onzeker metselwerk, met hoeken in hardstenen blokken, met brede gladde randen, meer dan 7 m hoog. In de torens bedraagt de dikte van het metselwerk ongeveer 2,5 meter. Het hoofdtoegangsportaal opent aan de zuidwestzijde, nabij een van de torens, en heeft een dubbele archivolt van witte kalksteenblokken, met het schuifkanaal voor het sluitende valhek, en een extern glad hardstenen display met een bovenprofiel als speerpunt (vergelijkbaar naar de portalen van de Normandisch-Zwabische kastelen van Bari en Gioia del Colle). Binnen was het verdeeld in vier vleugels van twee verdiepingen rond een binnenplaats, met kamers met verschillende daken (scherpe tongewelven, kruisgewelven of houten gewelven op bogen). Momenteel is alleen de zuidoostelijke vleugel bewaard gebleven.

fondoambiente.it/luoghi/castello-del-matinale?ldc