St. Andreas

St. Andrew is een driebeukige pilaarbasiliek met romaanse en gotische elementen. De locatie van St. Andreas gaat waarschijnlijk terug naar een vroegchristelijke kapel genaamd St. Matthaeus in fossa (St. Matthew bij de sloot).Historische documenten documenteren de oprichting van een klooster gewijd aan Sint Andreas in de tweede helft van de 10e eeuw; Het vroeg-romaanse kerkgebouw met crypte, geïnitieerd door aartsbisschop Bruno, werd in 974 door aartsbisschop Gero gewijd aan St. Andreas als patroonheilige. We kennen alleen de grotere nieuwbouw of uitbreiding uit de 11e eeuw, deels is deze opgenomen in de bestaande Stauferkerk.In de westelijke delen van de huidige kerk zijn belangrijke delen van de laat-romaanse nieuwbouw van Staufen uit de 12e en 13e eeuw bewaard gebleven; in de 14e eeuw werden gotische kapellen toegevoegd aan de zijbeuken van het schip. Een eeuw later werden het romaanse oostkoor en de crypte (link leidt naar de afbeelding daarvan) afgebroken ten gunste van een gotische koorzaal - gebouwd naar het model van de Aken-koorzaal. Het noordelijke transept werd omstreeks 1470/80 herbouwd, terwijl het zuidelijke transept in 1492 volledig werd herbouwd in laatgotische stijl. Veelbetekenend is de Romaanse kruistoren met zijn vouwdak. De twee traptorens naar de kruistoren komen nog uit het Salic-gebouw.Tijdens de verbouwingen in de middeleeuwen zijn de buitengevels naar binnen verplaatst.In 1802 werd het klooster geseculariseerd. Voordat de naburige Dominicaanse Kerk in Keulen werd gesloopt, werden de beenderen van Albertus Magnus (1200-1280) en belangrijke meubels overgebracht naar de Andreaskirche, die de parochiekerk werd. Ook het laatmiddeleeuwse heiligdom met de relieken van de Makkabeeën kwam daar terecht als gevolg van de secularisatie van de Machabee Church (kerk van het voormalige benedictijnenklooster).In de loop van de 19e eeuw werd het abdijgebouw afgebroken en werd de kerk gerestaureerd met neoromaanse correcties. De twee architecten Heinrich Nagelschmidt en Julius Raschdorff ontwikkelden het historische concept en leidden de restauratie. Het klooster in het westen van de kerk werd in 1843 afgebroken, met uitzondering van de oostelijke vleugel, de huidige hal.[1] De topramen in het koor werden vanaf 1899 vernieuwd door het bekende Keulse glas-in-loodatelier Schneiders & Schmolz.De schade van de Tweede Wereldoorlog was in 1947 grotendeels hersteld. In de jaren vijftig werd het exterieur gerestaureerd, inclusief de opvouwbare spits op de toren. Ondanks de verwoestingen tijdens de oorlog zijn de waardevolle middeleeuwse muurschilderingen in de zijbeukkapellen op wonderbaarlijke wijze bewaard gebleven.Van 1953 tot 1955 ontdekte Karl Band delen van de 11e-eeuwse crypte onder het oostkoor, moderniseerde het en breidde het uit met een grafkapel voor de theoloog, kerkleraar en natuurwetenschapper Albertus Magnus, wiens overblijfselen daar in een Romeinse sarcofaag hebben gelegen sinds 25 november 1954 rust.Van 1992 tot 1997 vond er een uitgebreide restauratie van het interieur en exterieur plaats. Van 2005 tot 2010 creëerde Markus Lüpertz een kleurrijke twaalfdelige glas-in-loodcyclus in de gotische ramen van de noord- en zuiddwarsbeuken (meer hieronder, een voorbeeld in de galerij).