Voormalig washuis van de kolenmijn Prinz-Friedrich

In de achtertuin van huis nr. 188 (huis 188a) bevond zich vroeger de wasruimte van de Prinz-Friedrich-mijn, achter nr. 194 de gedempte tunnelmond.
Overblijfselen van de muur van de voormalige wasruimte zijn nog steeds bewaard gebleven."... De mijn van Prins Friedrich was een steenkoolmijn in wat nu het Kupferdreh-district van Essen is.
In 1908 verwierf de Essener Steinkohlenbergwerke AG de mijnbouw Altendorf Tiefbau. Deze aankoop omvatte ook een deel van het mijnenveld van de ontmantelde steenkoolmijn Steingatt, die tot 1903 mijnen had in het gebied van Kupferdreh en Byfang. Na de ontmanteling werd het zuidelijke deel van het veld, prins Friedrich, rechtstreeks overgenomen door de vakbond Altendorf. In sommige gevallen liet dit leasemaatschappijen op kleinere schaal een subsidie uitvoeren.
In 1920 werd in dit deel van het veld aan de Gleisdreieck ten oosten van het Baldeney-meer een nieuwe productieschacht, genaamd Schacht Prinz Friedrich, tot zinken gebracht, die in 1923 in gebruik werd genomen. Het transportsysteem was uitgerust met een Duits stutframe. Het afzinken van een tweede schacht stond op de lange termijn gepland. Uit de gespannen verkoopsituatie en de ontwikkeling van de mijn bleek echter dat deze uitbreidingsmaatregelen economisch niet zinvol waren. In 1928 werd de productie sterk verminderd en in 1930 volledig stopgezet; de kolenmijn deed alleen dienst als zogenaamde syndicaatschacht om het aandeelhouderschap in het Rijnlands-Westfaalse kolensyndicaat veilig te stellen.
Na voltooiing van de nieuwe productieschacht van Carl Funke 2 werd besloten om de mijn van Prinz Friedrich aan te sluiten op Carl Funke en werd de productie via een verbindingsroute overgedragen aan Carl Funke. Vanaf 1931 werd de Prinz Friedrich-schacht gebruikt als de Carl Funke 3-kabelbaan. ..."
de.wikipedia.org/wiki/Zeche_Prinz_Friedrich