Franciscaans klooster

Een van de weinige heiligen die ook buiten het christendom zeer gewaardeerd wordt, is San Francesco, in de Duitstalige wereld bekend als Franciscus van Assisi. Franciscus werd geboren in Assisi in 1181/82 en stierf in 1226. In zijn jeugd als zoon van rijke ouders was hij een levensgenieter, maar later keerde hij zich tot Christus. In het half verwoeste kerkje van San Damiano, op de heuvel buiten de stadsmuren van Assisi, was hij op een dag aan het bidden en hoorde hij de stem van Christus die van het kruis afdaalde en hem aanspoorde "zijn kerk te herbouwen". Aanvankelijk nam hij dit verzoek letterlijk en restaureerde hij het kerkgebouw, later kwam hij tot het besef dat het in de eerste plaats om de kerk als gemeenschap van gelovigen gaat.
Veel mensen sloten zich bij hem aan en de Orde van de Minderbroeders van Franciscus van Assisi was geboren. Tegenwoordig zijn er in de brede Franciscaanse religieuze familie drie mannelijke takken: de Franciscanen, de Minderheden en de Kapucijnen; en twee vrouwen: de Franciscanen en de Clarissen.
Zijn grafkerk in Assisi, de basiliek van San Francesco, die niet eens bestond tijdens het leven van Franciscus, is niettemin een van de grote "oorspronkelijke heiligdommen" van de Franciscaanse religieuze familie. Het is hier te vinden als wandelhoogtepunt onder deze link: komoot.de/highlight/138624

De Franciscaanse Orde was hier actief van 1250 tot 1552. Na de Reformatie droeg de vorst het gebouw tot 1945 over aan de stad voor gebruik als armenhuis. Daarna werden de gebouwen gebruikt voor opslag, werkplaats en administratieve doeleinden. In 1979 was hier de burgerlijke stand gevestigd, na renovatie aan het einde van de 20e eeuw werd hier een gemeentelijk museum gevestigd.

In de noordelijke boog van het stadscentrum van Neubrandenburg bevindt zich het voormalige Franciscaner klooster, een historisch architectonisch ensemble waarvan de fundamenten dateren uit de begintijd van de stad. Vele generaties hebben er een omvangrijk complex van gemaakt, dat vandaag de dag als monument een nationale betekenis heeft. De voormalige kloosterkerk van St. Jan, de westvleugel, de noordvleugel en de overblijfselen van de oostvleugel zijn bewaard gebleven.Het rond 1260 door de Brandenburgse markgraven gestichte Franciscanenklooster lag niet ver van de prinselijke stadsresidentie, waarvan structurele sporen werden ontdekt op de kloosterplaats.De broeders die in het klooster woonden, wijdden zich aan prediking, pastoraat en naastenliefde. In het midden van de 16e eeuw werd het klooster in de loop van de Reformatie ontbonden; vanaf dat moment dienden de gebouwen verschillende doelen.
De kerk en de westelijke vleugel worden gebruikt door de Evangelisch-Lutherse parochie van Sankt Johannis en het Stargard kerkdistrictsbestuur. In de noordvleugel, de voormalige refter (monastieke eetzaal) met zijn unieke kamergewelven en metselwerkontwerpen van middeleeuwse baksteengotiek, verhuist de stadsgeschiedenistentoonstelling in 2013 na uitgebreide renovatiewerkzaamheden.neubrandenburg.de/index.php?ModID=7&FID=2751.741.1&object=tx%7C2751.741.1