Hindenburgbrücke

Officieel had de Hindenburgbrug geen naam, het waren de burgers die Reichspresident Paul von Hindenburg als naamgenoot kozen.

De brug werd in 1912 opengesteld voor het treinverkeer om de Konzer Moezelbrug te ontlasten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog, in februari 1945, werd de brug verwoest. Of dit werd gedaan door de Wehrmacht op te blazen of door de geallieerden te bombarderen, is vandaag nog steeds een kwestie van geschil. Feit is dat deze brug, net als veel andere bruggen over de Rijn en de Moezel, er niet meer is.

Vandaag de dag zijn er nog slechts vier goed bewaarde bakstenen brugbogen (totale lengte circa 75 meter, hoogte circa 6,50 meter) en het bruggenhoofd met landhoofd bewaard gebleven.

Aangezien de brug direct aan het fietspad tussen Igel en Konz ligt, passeert u onvermijdelijk deze steengetuige van de Tweede Wereldoorlog.

Bron:
volksfreund.de/nachrichten/region/trierland/aktuell/Heute-in-der-Zeitung-fuer-Trier-Land-Unter-dem-Hammer-Igeler-Bruecke-zu-kaufen;art8128,4488799
roscheiderhof.de/kulturdb/client/einObjekt.php?id=23434

De Hindenburgbrug was een spoorbrug over de Moezel tussen Wasserliesch en Igel. Het had officieel geen naam, maar kort nadat het in gebruik werd genomen, noemde de publieke opinie het naar veldmaarschalk en later Reichspresident Paul von Hindenburg. De brug, die in 1912 in gebruik werd genomen, werd hoogstwaarschijnlijk tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog door de Wehrmacht opgeblazen en daarna niet meer herbouwd.

De vakwerkbrug met een lengte van 221 m maakte deel uit van de goederentreinlijn Ehrang – Trier Hbf – Karthaus – Igel, die samen met de sporen van de Koblenz – Perl Moezellijn een viersporige verbinding vormde tussen Trier Hbf en Karthaus . Het was bedoeld om de druk te verlichten op de Konzer Moezelbrug, die al sinds 1861 bestaat en iets meer dan een kilometer stroomafwaarts van de Moezel ligt. Naar aanleiding van het toegenomen transportvolume met de ingebruikname van de Eifellijn in 1871 en de Moezellijn in 1879 ontstonden er in 1907 overwegingen om een einde te maken aan het moeizame proces van het duwen van zware treinen vanaf het rangeerterrein Konz-Karthaus over de bestaande Moezelbrug. Op 20 april 1912 werd de zogenaamde Hindenburgbrug geopend. De zware kolen- en cokestreinen maakten nu uitsluitend gebruik van de nieuwe spoorbrug op het traject Konz – Igel.

Na de verwoesting in februari 1945 werd in 1953 besloten de brug niet meer op te bouwen. De exacte omstandigheden van hun vernietiging zijn niet precies bekend. De brug is waarschijnlijk opgeblazen, maar mogelijk ook gebombardeerd. De overblijfselen van de rivierpijlers werden tijdens de Moezelkanalisatie in 1960 verwijderd. Aan de Igeler-kant is nog een deel van de toevoerdam met verschillende bakstenen bogen bewaard gebleven.

In juni 2016 berichtte de regionale pers dat Deutsche Bahn, die nog steeds eigenaar is van de ruïnes en het omliggende terrein, de (niet op de monumentenlijst vermelde) overblijfselen van de brug graag via een veilinghuis wil laten veilen.

De vakwerkbrug met een lengte van 221 m maakte deel uit van de goederentreinlijn Ehrang-Trier Hbf-Karthaus-Igel, die destijds samen met de sporen van de Moezellijn Koblenz-Perl tussen Trier Hbf en Karthaus. Het was bedoeld om de Konzer Moezelbrug te ontlasten, die al sinds 1861 bestond en slechts iets meer dan een kilometer verder langs de Moezel lag. Aangespoord door het toegenomen transportvolume met de ingebruikname van de Eifellijn in 1871 en de Moezellijn in 1879, ontstonden in 1907 de overwegingen om het omslachtige duwen van zware treinen van het Konz-Karthaus rangeerstation over de bestaande Moezelbrug te beëindigen. Op 20 april 1912 werd de zogenaamde Hindenburgbrug geopend. De zware kolen- en cokestreinen maakten nu alleen nog gebruik van de nieuwe spoorbrug op de Konz-Igel-lijn.