Alma-Rogge-Aussichtshügel

Op de kleine uitkijkheuvel staat een bankje en een steen met het eerste couplet van een gedicht van schrijfster Alma Rogge.

‘Waar ik vandaan kwam
het land is zo vrij en mooi,
het gras watert en de klaver bloeit,
de lucht snelt naar de zon en de zee,
zegt Water, fluistert Reith,
verjaagt de wolken, de wind zegent
waar ik vandaan kwam."

Hier is een vertaling voor degenen die niet kunnen lezen:

"Waar ik vandaan kom
het land is zo vrij en uitgestrekt,
het gras groeit en de klaver bloeit,
de lucht ruikt naar zout en zee,
water glinstert, riet ritselt,
de wolken jagen, de wind waait,
waar ik vandaan kom."

Het volledige gedicht kun je hier lezen: plattgaarn.de/arogge.htm

Alma Rogge was een bekende lokale dichter.

Alma Rogge (geboren 24 juli 1894 in Brunswarden bij Rodenkirchen; † 7 februari 1969 in Bremen-Rönnebeck) was een Duitse schrijver.
Alma Rogge werd geboren als dochter van de moerasboer August Rogge.
Ze ging naar de dorpsschool met één klas en stapte later over naar de brede school in Rodenkirchen.
Als studente had ze altijd een notitieboekje en een potlood bij de hand om aantekeningen te maken over bijzondere incidenten.
Nadat ze van school was gegaan, moest ze in het boerenhuishouden werken.
Toen ze 17 was, stuurden haar ouders haar naar een kostschool in Bad Kreuznach.
Daar schreef ze haar eerste gedichten en wilde ze dichter worden.
Een van haar klasgenoten was Hanna Wisser, de dochter van de Oldenburgse middelbare schoolleraar Wilhelm Wisser, die algemeen bekend stond als de ‘sprookjesprofessor’ en Nederduitse legendes en sprookjes verzamelde.
Hij vond het leuk dat Alma levendig kon praten in haar echte Nederduitse taal.
Hij moedigde haar aan een Nederduits toneelstuk te schrijven.
Toen ze weer thuis was, schreef ze in het geheim en waar de gelegenheid zich ook voordeed het toneelstuk Up de Freete (Op vrijersvoeten).
Ter voorbereiding op de middelbare school volgde ze les van pastoor Ramsauer in Rodenkirchen.
Ze bleef ook gedichten en lyrische teksten schrijven die in verschillende kranten verschenen.(Bron: Wikipedia)