Mannfels am Keltenpark Otzenhausen

De Mannfels

De legende over het ontstaan van de Mannfels "Er was eens een zoon van een Keltische prins die verliefd was op een dochter van een andere Keltische prins. Het jonge stel wilde trouwen. Maar helaas waren de twee families vijanden. om de verboden liefde en de bruiloft te voorkomen. De twee zijn door een van de Keltische prinsen omgevormd tot twee enorme rotsen. De twee rotsen staan in dezelfde vallei, maar aan weerszijden. Ze kunnen elkaar dus altijd zien, maar dat zullen ze nooit doen. elkaar kunnen bereiken. Vanaf deze locatie kun je de rots van de man zien, de versteende zoon. De hoge bomen blokkeren het zicht op de versteende dochter.' touren.saarland/mobile/de/punkt/geschichte-staette/mannfelsen/6031440

Mannfels - Geologie

In termen van geologische geschiedenis bestaat de Hunsrück uit Devoon-lagen (ca. 408-360 miljoen jaar geleden). Destijds lagen grote delen van wat nu Centraal-Europa is in een zeebekken, de zogenaamde geosyclinale zee, die een uitbreiding vormde van de huidige Middellandse Zee naar het noorden. Midden in dit Devoonbekken ligt het zogenaamde Midden-Europese eiland. Aan de noordelijke kusten, die ook delen van de huidige Hunsrück omvatten, worden kustsariden van zeer zuivere aard afgezet. In daaropvolgende geologische tijdperken verandert dit voorheen losjes afgezette zand steeds meer. Taunuskwartsiet wordt uiteindelijk gevormd door druk- en temperatuurstijgingen als gevolg van de steeds dikkere lagen van jongere lagen en door tektonische gebeurtenissen zoals plooivorming (in het Onder-Carboon, ongeveer 350-325 miljoen jaar) en verschuivingen binnen de gesteenteafzettingen. Circulerend water liet ijzerdeeltjes achter op de lagen en kloven, waardoor het oorspronkelijk witte Taunus-kwartsiet zijn huidige, typische roodbruine kleur kreeg. Naast de Taunus zijn in het Hunsrükgebied ook de Taunus-kwartsieten te vinden. In het Tertiair (ongeveer 60 miljoen jaar geleden) vonden verdere stijgingen plaats, waardoor de basiskenmerken van het huidige landschapsreliëf van bergen en valleien ontstonden. Tijdens de geologische periode van het Kwartair (1,5 miljoen jaar tot nu toe) vormde de Würme-ijstijd zich op de plateaus van de Hunsrück boven 330 meter boven zeeniveau. - zogenaamde rotsen of blokzeeën. Door erosie of verweringsprocessen zoals erosie, vorst; - Explosie of temperatuurverwering zorgt er in warme en vochtige klimaten vaak voor dat rotsblokken loskomen van de Taunus-kwartsietgesteentelaag en op een zeeachtige manier op de hellingen worden afgezet. Deze onmetelijke blokafzettingen vormden ook een van de belangrijkste vereisten voor de bouw van zo’n krachtig fort als de “Hunnenring”: het bouwmateriaal. Het bevond zich direct op de bouwplaats en hoefde alleen maar te worden opgehaald en hoefde dus niet meer speciaal in steengroeven te worden gebroken. De steenblokken die van het oppervlak werden verzameld, werden met veewagens naar de bouwplaats getransporteerd en daar verwerkt. Bovendien bood de lokale topografie met zijn natuurlijke terrein in de vorm van een vlakke heuveltop en steile hellingen een strategisch defensief voordeel. Alleen al om de berg te beklimmen hadden de aanvallers veel inspanning nodig. Bron: Tekstinformatiebord

Torenhoge kwarts rib. Kan gemakkelijk vanaf de achterkant worden beklommen, maar voorzichtigheid is geboden omdat er een risico op vallen bestaat en het kwartsiet extreem glad is als het nat is en met lichte mos- en korstmosgroei.
Vanaf hier heb je een geweldig uitzicht op de Nonnweiler-dam als het zicht goed is.