Stromberg Viewpoint

170 Millionen Jahre ErdgeschichteDie Gegend um den "Strombierg" zeigt eine sehr hohe Dichte an geologischen Informationen: auf den 170 Höhenmetern zwischen der Mosel (etwa 145 Meter über dem Meeresspiegel) und dem höchsten Punkt des Plateaus (315 m. Gi. Msp.) sind geologische Schichten anzutreffen, die zwischen 400 und 230 Millionen Jahren alt sind. Damit umfassen sie eine erdgeschichtliche Zeitspanne von 170 Millionen Jahren. Die Gesteinblöcke stellen verschiedene Etappen in dieser Geschichte dar. Die ältesten Gesteinsschichten findet man im Bett der Mosel. Es handelt sich hierbei hauptsächlich um Quarzite, welche sich während der Zeit des Devon (vor etwa 400 Millionen Jahren) als Sande im Meer abgelagert haben. Während der späteren herzynischen Gebirgsbildung (zwischen 370 und 300 Mill. Jahre) wurden diese Sande, inzwischen zu Sandsteinen verfestigt, zu Quarziten umgewandelt und stark gefaltet. Dieses Gebirge, zu dessen Überresten unter anderem der Hunsrück und die Ardennen zählen, wurde anschliessend wieder abgetragen. Zu Beginn der Zeit der Trias, vor 250 Millionen Jahren, war es wieder fast vollständig vom Meer bedeckt. Die Abtragungsprodukte der Gebirge aus dem Norden und Nordosten legten sich in unserer Gegend als neue Meeresablagerungen über die Schichten des Devon. Nur einzelne Inseln und Landzungen ragten noch über den steigenden Meeresspiegel heraus, unter anderem auch das Gebiet um den "Strombierg". Diese sogenannte "Siercker Schwelle" beeinflusste die Ablagerungsbedingungen der ganzen Region zu Beginn der Trias wesentlich. Sie wurde erst im Mittleren Muschelkalk vollständig vom Meer überflutet und mit Trias-Ablagerungen bedeckt. Die jüngsten Gesteine des "Strombierg” bilden die bis zu 70 Meter mächtigen, hellgrau bis gelblichen Dolomite des Oberen Muschelkalks. Da es sich um ein hartes und verwitterungsbeständiges Gestein handelt, bilden sie markante Felswände. Aus ihnen wurden in zahlreichen Steinbrüchen, wie am südwestlichen "Strombierg” bei Contz, Bausteine und Schotter gewonnen. Vor der Kanalisierung der Mosel kamen bei Niedrigwasser während der Sommermonate die "Taunusquarzite" zum Vorschein. Sie sind ein Teil der “Siercker Schwelle" und die ältesten geologischen Schichten der Gegend. Dieses sehr harte Gestein hielt der Verwitterung stand und war der Grund für die Stromschnellen. Quelle: Ministère de I'Environnement, Administration des Eaux et Forëts, Service Géologique

Het natuurreservaat Haff ReimechOngeveer vier kilometer ten noorden van de "Strombierg", is de Moezel een brede vallei, waar het natuurreservaat "Haff Réimech" is gelegen Na de mijnbouw eindigde, een bijzonder species-rijke en gevarieerde leefomgeving met een groot aantal wateroppervlakken ontwikkeld gewist. in 1998, een deel van de 350 hectare "Haff Réimech" werd een natuurreservaat het gebied is 100 hectare. Dit geldt ook voor de alluviale bossen "Taupeschwues" verder naar het noorden. de verschillende habitats, van open water gebieden over de bank gebieden en modder of grind gebieden met vochtige weilanden en weilanden en els voorraden, worden gekenmerkt door een grote diversiteit aan soorten vogel wereld vindt hier de ideale omstandigheden voor de voeding ng zoeken. Meer dan 80 van de ongeveer 140 broedvogelsoorten in Luxemburg zijn geïdentificeerd in het baggervijvergebied. Daarnaast is de "Haff Réimech" ook een belangrijke rustplaats voor trekvogels en gevederde wintergasten. Het natuurgebied "Haff Réimech" staat vanwege zijn bovenregionale belang op de lijst van internationaal belangrijke wetlands, die met name worden beschermd door de Ramsar . Convention Hoewel "Haff Réimech" en "Strombierg" zijn twee zeer verschillende natuurgebieden, zijn er enkele overeenkomsten: beide natuurgebieden worden gekenmerkt door massale, maar in de tijd beperkte menselijke interventions.The natuurlijke ontwikkeling van planten en dieren na menselijk gebruik heeft geleid tot verhoogde biologische diversiteit.

Natuurreservaat HammelsbergDe "Hammelsberg", tegenover de "Strombierg", is een belangrijk grensoverschrijdend natuurgebied in Duitsland en Frankrijk. In 1992 is aan Duitse zijde 38 hectare aangewezen als natuurgebied. Aan Franse kant kwam daar in 1995 47 hectare bij. In 2004 is het beschermde gebied aan Duitse zijde vergroot tot 201 ha. Het natuurgebied is gelegen in de gemeenten Perl (Saarland), Apach en Merschweiler (Lotharingen). Op de hellingen van de "Hammelsberg" ligt een groot gemengd loofbos met een zeer groot aandeel oud beukenhout en veel lentebloemen. Daarnaast bestaat het oudere deel van het beschermde gebied uit weilanden, akkers en struiken. Het natuurgebied biedt een grote verscheidenheid aan natuurlijke habitats, zoals bosbedstro, beukenbos, walstro-eiken- en haagbeukbos, arme laaglandhooiweiden en halfdroge graslanden, waarvan het behoud ook op pan-Europees niveau van belang is. In het natuurreservaat "Hammelsberg" komen vogelsoorten zoals de wespendief, grijze specht en roodrugdoder voor naast zeldzame vlindersoorten zoals de "Spaanse vlag" en de "scabiosa piebald". Bosbezoekers en wandelaars waarderen de "Hammelsberg" als een uitstekend uitkijkpunt over de Moezelvallei.