Jedes dieser Kreuze kann seine eigene Geschichte erzählen

Volgens een legende zouden twee herders elkaar hebben neergestoken tijdens een ruzie over een meisje.
Het verzoeningskruis moet van 15./16 zijn. Eeuw.

Mooi punt voor een kleine pauze.

Wayside cross ter nagedachtenis aan de Russische krijgsgevangenen die het leven lieten in de Eerste Wereldoorlog

"Elk van deze kruisen kan zijn eigen verhaal vertellen en wat mensen motiveerde om op dit punt" hun "kruis op te richten. (...) Deze kruispunten werden opgericht als zichtbare tekens en trekken de blikken van veel mensen aan. Het kruis is een symbool van het leven. Het staat als teken van onze christelijke hoop en wil onze blik richten op Jezus Christus, die de dood overwon (...). Het kruis maakt deel uit van ons leven, net zoals het deel uitmaakte van het leven van Jezus. Dus ik hoop dat veel mensen ... het kruispunt bezoeken, hetzij als plaatsen van stilte en ademen voor God, hetzij als plaatsen van samenkomst, gebed en lofprijzing van God."
(Tekstbron: Dean Rainald M. Ollig
in: “Kruispunt. Kleine heilige monumenten als teken van volksvroomheid ")

Leuke plek om te rusten en te ontspannen

Vanaf het bankje naast het Hagelkreuz heb je een geweldig uitzicht over het landschap van de Noord-Eifel...

Ostlandkreuzze - ook wel kruisen van het Duitse Oosten genoemd - zijn tekenen van verplaatsing. De bouw en het onderhoud worden meestal gefinancierd met giften van de verenigingen van ontheemden.

Het oudste bermkruis in de wijk Gisingen stond 150 jaar geleden nog midden in het bos.
Hier werd Johannes Cavelius in 1807 het slachtoffer van goddelijke woede omdat hij op zondag het bos in ging om hout te hakken en door de bliksem werd getroffen. Maar er zijn ook tradities volgens welke hij de dood vond door zelfmoord of moord.

"Elk van deze kruisen kan zijn eigen verhaal vertellen en wat mensen ertoe bracht om op dit punt "hun" kruis op te richten. (...) Deze kruisen langs de weg werden opgericht als zichtbare tekens en trekken de aandacht van veel mensen. Het kruis is een symbool van het leven. Het staat als teken van onze christelijke hoop en wil onze blik richten op Jezus Christus, die de dood heeft overwonnen (...). Het kruis maakt deel uit van ons leven zoals het was in het leven van Jezus.
Dus ik wens dat veel mensen … de kruisen bezoeken, hetzij als plaatsen van stilte en ademruimte voor God, hetzij als plaatsen voor gemeenschapsbijeenkomsten, gebed en lofprijzing tot God.”
(Tekstbron: Dean Rainald M. Ollig
in: "Crossroads... kleine heilige monumenten als teken van volksvroomheid")

Kruis met toewijding voor de boom.

Kruis op de "Way of the Dead"
Hoe lang dit kruis hier heeft gestaan en om welke reden het is opgericht, kan vandaag de dag niet meer worden vastgesteld.
Het pad, dat al enkele jaren deel uitmaakt van de droomlus "LandZeitTour", staat vandaag de dag nog steeds bekend als het "pad van de doden".
Eeuwenlang, tot ongeveer 1835, werden de overledenen uit Hinzerath begraven in de bisschopskroniek in de parochiekerk, omdat Hinzerath daar tot de parochie behoorde.
De doodskisten werden langs dit pad naar Bischofsdhron vervoerd op boerenwagens of dodenwagens, getrokken door teams van koeien of paarden.
Een moeizame en lange weg, waarop zich incidenten konden voordoen.
Een mogelijke verklaring voor de plaats van het kruis is dat er een ongeluk is gebeurd tijdens het transport van het lijk.
Een ander verhaal zegt dat er een dodelijk ongeval was op het werk in de nabijgelegen kleine steengroeve (ongeveer 100 m naar het westen).
Maar misschien is het kruis lang geleden opgericht als gedenkteken op de zogenaamde "Weg van de Doden".
juni 2019
Heimatverein Hinzerath e.V.
(tekst - informatiebord)

“Elk van deze kruisen kan zijn eigen verhaal vertellen en wat mensen ertoe bracht om op dit punt ‘hun’ kruis op te richten. (...) Deze kruisen langs de weg werden opgericht als zichtbare borden en trekken de aandacht van veel mensen. Het kruis is een symbool van het leven. Het staat als teken van onze christelijke hoop en wil onze blik richten op Jezus Christus, die de dood heeft overwonnen (...). Het kruis maakt deel uit van ons leven zoals het was in het leven van Jezus. Dus ik wens dat veel mensen … de kruisen bezoeken, hetzij als plaatsen van stilte en ademruimte voor God, hetzij als plaatsen voor gemeenschapsbijeenkomsten, gebed en lofprijzing tot God.
(Tekstbron: Dean Rainald M. Ollig
in: "Kruispunt... kleine heilige monumenten als teken van volksvroomheid")

"Elk van deze kruisen kan zijn eigen verhaal vertellen en wat mensen ertoe bracht om op dit punt "hun" kruis op te richten. (...) Deze kruisen langs de weg werden opgericht als zichtbare tekens en trekken de aandacht van veel mensen. Het kruis is een symbool van het leven. Het staat als teken van onze christelijke hoop en wil onze blik richten op Jezus Christus, die de dood heeft overwonnen (...). Het kruis maakt deel uit van ons leven zoals het was in het leven van Jezus.
Dus ik wens dat veel mensen … de kruisen bezoeken, hetzij als plaatsen van stilte en ademruimte voor God, hetzij als plaatsen voor gemeenschapsbijeenkomsten, gebed en lofprijzing tot God.”
(Tekstbron: Dean Rainald M. Ollig
in: "Crossroads... kleine heilige monumenten als teken van volksvroomheid")

Bierhut, devotiekruis, Mariazuil, ... De overblijfselen van de steenhouwer Franz Höllriegel zijn hier nog te zien.

Vandaag weer langs de Reithofer gewandeld.

Mooi oud bermkruisje voor de afslag naar de Klamm✝️

Luchtmachtsoldaat met 99 kills totdat hij hier zelf werd neergeschoten

Prachtig kruis, en een schitterend uitzicht.
Je kunt daarboven ook een kleine donatie achterlaten als je wilt

Volgens de inscriptie op de basis werd het kruis van rode zandsteen in 1885 door Mathilde Aneshänsel geschonken aan "zur Appenmühle". Het lichaam in hoogwaardig steenhouwwerk is van een voorheen onbekende beeldhouwer. De oorspronkelijke locatie was op het kerkhof op de plaats van de huidige Hl.-Geist-Kirche, na de bouw in 1910 - 1912 werd het verplaatst voor de voorgevel van de kerk, van daaruit in 1960 naar de Fritschlach. Het staat sinds ongeveer 1980 op de hoek van de Waidweg en de Lilienstraße. Als opmerkelijk historisch werk documenteert het kruis het voortbestaan van de Daxlanden-traditie van het plaatsen van kruisen langs de weg in de tweede helft van de 19e eeuw.
Zie karlsruhe.de/b1/stadtgeschichte/kulturdenkmale/denkmaltag_archiv/denkmaltag_2004/daxlanden-knielingen/wegkreuze.de

Mooi veldkruis/herdenkingskruis ✝
In het gebied bij de boerderijen van Harthöfen
Gebouwd in 1967