Iets dat mij altijd gefascineerd heeft aan fietsen, is de efficiëntie en de afstanden die je kunt afleggen. Het is heel goed mogelijk om een heel land of zelfs een continent op de fiets te doorkruisen. Voor mij is het verreweg de mooiste manier van reizen. De snelheid is hoog genoeg om enkele honderden kilometers op één dag af te leggen en toch langzaam genoeg om het land en de mensen te waarderen. Ik had door verschillende landen in Europa gefietst, maar nog nooit door mijn eigen land.

Bikepacking Trans Germany (BTG) is een mountainbikerace dwars door mijn geboorteland. De route is geïnspireerd op de legendarische Tour Divide in de Verenigde Staten en doorkruist Duitsland van zuidwest naar noordoost, van Basel naar Rügen. Onderweg liggen natuurgebieden als de Schwäbische Alb, het Ertsgebergte en de Lausitz. De tocht brengt je dichter bij landschappen waar je waarschijnlijk nog nooit van gehoord hebt en laat je een onbekende, mooie kant van Duitsland zien die maar weinig mensen kennen. Over kleine paadjes en onverharde wegen buiten de gebaande paden ervaar je een Duitsland dat aanvoelt als een goed bewaard geheim.

Al vanaf dat ik voor het eerst over de BTG hoorde, droom ik ervan om deze route te fietsen. In de zomer van 2020 was het zover. Door de wereldwijde pandemie waren andere evenementen afgelast, dus deed zich voor mij de kans voor om op korte termijn te starten bij de legendarische BTG. Hoewel er dit jaar geen gezamenlijke start was en een iets andere route - starten in Rheinbach bij Basel in Duitsland zonder de gebruikelijke secties in Zwitserland, Polen en Tsjechië - deden deze beperkingen niets af aan mijn avontuur.

Ik nam de trein naar Basel en fietste langs de Rijn naar Rheinbach en de startlijn. Daar heb ik nog een dag gerust. Steeds weer kwam ik andere renners tegen die zich opmaakten voor de start. Hoewel er officieel geen gezamenlijke start was, hadden velen besloten op de oorspronkelijk geplande datum te starten, net als ik. Josh, die ik al kende van andere evenementen, was een van hen. We reden een groot deel van de route samen. Tegen het einde verloren we elkaar uit het oog, maar bij de finish in Rügen kwamen we elkaar weer tegen. Hier hebben we samen in een restaurant het einde van deze waanzinnige tocht gevierd.

Ik ben nog steeds aan het nagenieten van deze tocht. Het heeft mijn ogen geopend voor de schoonheden van mijn vaderland, zoals geen enkele andere route ooit heeft gedaan. Iedere nacht sliep ik buiten om de natuur nog intenser te beleven.

Een grote dank gaat uit naar Achim en Thomas, de bedenkers van de route, en de vele scouts. Overigens zijn er nu weer plannen voor een gezamenlijke start. Kijk voor meer informatie op de website: btg-grand-tour.jimdosite.com.