Cross Canada Ride – 6.800 kilometer in oostelijke richting

Het pad langs Boundary Bay is een geweldige manier om even van de weg af te komen terwijl je door de straten van de stad navigeert. Ik was gewoon blij om aan de noordkant van de Fraser River te komen om naar Mission te gaan.



Coquihalla Campground in Hope heeft mooie plekken, maar de badkamers en douches… meer lezen

De fruitkraampjes in Keremeos zijn er in overvloed; een perfecte plek om je pakketten vol te laden met verse producten.



Het Orchard View Motel en Samosa Gardens in Keremeos worden beide gerund door een ontzettend aardige familie. Ik had een geweldig verblijf in het motel en een paar moordende samosa's voor het avondeten.

Ik beveel JoJo's Cafe in Osoyoos ten zeerste aan. Misschien wel de beste koffie die ik de hele reis heb gehad, om nog maar te zwijgen van geweldige broodjes en gebak.

Dit was de grootste dag van de hele reis qua uren op de fiets en flinke beklimmingen. Kootenay Pass, op 1.775 m, was de grootste klim van de dag en de reis. Het is een haalbare klim, maar je moet geduld hebben en bereid zijn om langzaam te bewegen. Ik haalde gemiddeld 9 km/u op de 8--9% hellingspercentages… meer lezen

Ik verbleef bij goede vrienden in Kimberley en raad ten zeerste aan om van de hoofdroute af te gaan om naar Kimberley te gaan. Geweldige kleine stad vibes.

Het hele segment bood adembenemende uitzichten, inclusief de afdaling naar Fernie - een hippe en levendige stad - en de rit door Crow's Nest Pass. Ik had geluk met wind in de rug, dus de pas was niet moeilijk te navigeren, maar ik was gewaarschuwd dat het erg winderig kon zijn.

Ik reed door de kleine gemeenschap van Frank en was zenuwachtig toen ik over de geschiedenis ervan las: "De Frank Slide was een enorme aardverschuiving die een deel van het mijnstadje Frank in het district Alberta van de North-West Territories, Canada, om 4 uur begroef. :10 uur op 29 april 1903. Ongeveer… meer lezen

Rijden door de prairies is een uitdaging vanwege het vlakke, onveranderlijke landschap, maar ik zal zeggen dat de schouder op de Trans Canada in Alberta, Saskatchewan en Manitoba uitgestrekt is, wat zorgt voor stressvrij rijden.



Als je niet door Medicine Hat wilt rijden, neem dan Township Road 120, een… meer lezen

Sommige dagen moet je gewoon naar de horizon staren en in beweging blijven. Vandaag was zo'n dag. Morse, SK is geen bloeiende stad, maar het heeft wel een gemeenschappelijke camping die goedkoop en vrolijk is, zolang je het geluid van de treinen die de hele nacht voorbij rijden niet erg vindt.

Een van de kleine hoogtepunten van de dag was het zien van de zoutvelden in het kleine stadje Chaplin. Toen ik ze naderde, dacht ik dat mijn geest me parten speelde, terwijl ik zwoer dat ik sneeuwbanken zag. Het andere hoogtepunt was de grote elandsculptuur die boven Moose Jaw uitsteekt. Ik moest natuurlijk… meer lezen

Het hoogtepunt van de dag was de ontmoeting met een vriend van een vriend die met haar vader naar het westen reed om een baan in Whistler te beginnen. Door ze te laten stoppen om hallo te zeggen, werd ik echt opgewekt, omdat ik de hele dag tegen felle wind had gevochten.

Ik stopte in Wapella, een heel onopvallend stadje, afgezien van het feit dat mijn oma daar in 1905 was geboren.



Het was een hoogtepunt om de grens over te steken naar Manitoba, omdat ik wist dat ik zo veel dichterbij klaar was met de prairies. Ik wilde gewoon weer bossen zien!

Vandaag een korte dag gereden, omdat ik bij een paar goede vrienden in Brandon verbleef. Wat een feest om het grootste deel van de dag van mijn fiets af te stappen en met de kinderen van mijn vrienden rond te hangen en ze te zien fietsen.



Hoe graag ik ook van mijn eenzaamheid op de fiets hield, ik hield… meer lezen

De KOA net ten westen van Winnipeg was niet al te inspirerend, maar het was een handige plek om te verblijven net buiten de stad.

Ik nam de zuidelijke rondweg naar Winnipeg, waardoor ik al het stadsverkeer kon vermijden. Ik raad het echt aan.



Ik had de beste perogies en gegrild kaneelbroodje in Sophie's Restaurant, vlak bij de snelweg in Hadashville, MB.

Wat was ik blij om uit de prairies te zijn en weer omringd te zijn door meren en prachtige bossen. Wat de wegomstandigheden betreft, zijn er veel delen van de Trans Canada in het noorden van Ontario waar de schouder minimaal is, wat zorgt voor een aantal uitdagende en stressvolle momenten op de fiets… meer lezen

De dichte bossen en vele meren in het noorden van Ontario zorgen voor spectaculaire uitzichten tijdens het rijden op dit deel van de route.

Omdat Noord-Ontario dunbevolkt is, moet je echt vooruit plannen als het gaat om stoppen voor voedsel, water en accommodatie.

Misschien wel het meest ontroerende deel van de reis was het stoppen bij het gedenkteken van Terry Fox. Het was nederig om te denken aan zijn reis door het land, elke dag een marathon lopen met een beenprothese en vechtend tegen de terugkeer van kanker.

Weer een mooie dag rijden langs de oevers van Lake Superior. Veel glooiend terrein om het interessant te houden.