Zo worden wandelpaden aangelegd: twee dagen uit het leven van een vrijwilliger
Zo worden wandelpaden aangelegd: twee dagen uit het leven van een vrijwilliger
Zo worden wandelpaden aangelegd: twee dagen uit het leven van een vrijwilliger
Willem DauwenLang voordat ik bij komoot begon als senior Quality Assurance Engineer, was ik al geobsedeerd door wandelpaden en de staat waarin ze zich bevinden. Daarom is Trail View ook 1 van mijn favoriete functionaliteiten in komoot en ben ik helemaal verliefd op de groene stippen op de kaart die precies laten zien hoe de paden eruit zien. Daarnaast ben ik ook meer dan de meeste mensen geïnteresseerd in hun constructie en onderhoud. Laat me je deze eigenaardige obsessie verklaren.
Ik studeerde af tijdens de recessie in 2008 en besloot om een slopende zoektocht naar een baan uit te stellen en in plaats daarvan 3 maanden op avontuur te gaan. Ik vond een natuurbeschermingsorganisatie in de VS waar ik aan de slag kon als vrijwilliger om wandelpaden aan te leggen in de beroemdste Amerikaanse nationale parken. Ik verdiende met wat bijbaantjes genoeg geld om een ticket te kopen en vervolgens te vertrekken.
Een deel van mijn vrijwilligerswerk deed ik voor de United States National Parks Service (NPS), de organisatie die verantwoordelijk is voor het onderhouden van de 1000’en kilometers aan wandelpaden in de VS. Om de paden veilig te houden, maar ook tegemoet te komen aan de strenge natuurbeschermingsregels, zijn sterke en gemotiveerde vrijwilligers nodig. Het werken aan deze paden, die we vaak als vanzelfsprekend beschouwen, heeft de manier waarop ik naar die paden kijk voor altijd veranderd, waar ik ook aan het wandelen of trailrunnen ben.
Hier een impressie van 1 van mijn ervaringen waar ik met een speciaal gevoel op terugkijk: het Grand Canyon Rock Work-project.
Dinsdag, 7 juli
Ik sta buiten een van de slaapzalen met een backpack van 75 liter, een dagrugzak van 35 liter, flessen voor minimaal 8 liter water en een eenpersoonstent. Alles wat je nodig hebt voor een verblijf van 8 dagen in een afgelegen kamp in de wildernis. Een wit busje met een trailer parkeert op de stoep en een paar vrijwilligers stappen uit om hun benen te strekken of naar de WC te gaan, terwijl ik mijn spullen inlaad.
Tijdens de 2 uur durende rit pikken we 2 koelboxen op die helemaal volgestouwd zijn onze groep internationale vrijwilligers 8 dagen van eten te voorzien. Eenmaal in het kamp aangekomen, zetten we ons gereedschap voor de volgende dag klaar en volgen we een verplichte veiligheidsinstructie zodat we allemaal weten wat we moeten doen. We krijgen het actieplan voor morgen en na een simpele maaltijd gaan we allemaal vroeg op bed.
Woensdag, 8 juli
Onze groepsleider maakt ons wakker met een vreemde oerkreet. Deze rare actie zorgt ervoor dat we met een glimlach op onze slaperige gezichten ons ontbijt en oploskoffie naar binnen werken. Tijdens de zonsopkomst maken we onze lunchpakketten, vullen we onze waterflessen en pakken we wat snacks in. We zijn klaar om op pad te gaan.
Na een korte rit bereiken we Yaki point, het begin van het pad voor de Kaibab trail op de zuidrand van de Grand Canyon. Het is het op 1 na populairste pad dat naar beneden naar de Phantom Ranch leidt, de enige accommodatie aan de bodem van de kloof als kamperen niet je ding is. De muilezeldrijvers van de NPS gebruiken het vaak om voorraden naar de ranch te brengen, en dat is precies waarom we hier aan de slag gaan. Na jaren van intensief muilezelverkeer is het pad zwaar geërodeerd. Hierdoor is het steile pad een struikelgevaar geworden en het is onze taak om treden te maken uit de rode rotsen die het pad omringen.
De NPS hecht veel waarde aan het behoud van de authenticiteit van de wandelpaden in de Grand Canyon. Dat betekent dat we geen beton, staal of chemische mengsels gebruiken – om nog maar te zwijgen van moderne dingen zoals epoxy. In plaats daarvan vertrouwen we op traditionele, arbeidsintensieve methoden en brengen we onze werkdagen door in kleine, gespecialiseerde groepen.
1 groep gaat op zoek naar bruikbare stenen, en als ik stenen zeg, bedoel ik: keien ter grootte van een koe die een paar meter boven het pad te vinden zijn. Met alleen hamers en beitels splijt een speciaal samengestelde ploeg de rotsen tot hanteerbare blokken, ongeveer zo groot als een koffer die in de handbagage mee mag, voordat een ander team ze op het pad hijst met slim gebruik van hefbomen en een beetje zwaartekracht. Ondertussen is een ander team bezig met het verzamelen van ‘micro-puin’: kleine stenen en rotsblokken die dienen als vlakke basis voor de rotstreden. Deze stenen zullen worden gebruikt als grensstenen om de contouren van het pad aan te geven. Met deze duidelijke afbakening blijven wandelaars op het juiste spoor. Dit helpt niet alleen erosie te minimaliseren, maar voorkomt ook dat wandelaars verdwalen en in gevaar komen in de wildernis.
Zodra de grensstenen op hun plaats liggen, gaan we aan de slag met het verzamelen van kleinere stenen als vulmateriaal om de vlakke delen van het pad te consolideren en de door muilezels veroorzaakte kuilen op te vullen. Best wel zwaar werk.
Rond 17.00 uur verzamelen we ons gereedschap en beginnen we aan de klim terug naar de rand van de kloof. We rekken ons uit, kijken of iedereen er is, wijzen mensen toe aan de keukendienst en besluiten wat er vanavond op het menu staat. Er zijn gelukkig mobiele toiletten, maar we zullen het zonder douche moeten. We zitten onder het zweet en rood stof, maar we zijn zo uitgeput dat we rond 21.00 zonder problemen vies onze slaapzakken in kruipen glijden. Hygiëne is even niet zo belangrijk.
Dit ritueel herhaalt zich de volgende 8 dagen: rotsblokken beitelen, steenafval opstapelen en dan langzaam maar zeker alles op zijn plaats brengen. Beetje bij beetje beginnen de afzonderlijke delen de vorm aan te nemen van het geplande wandelpad.
Als ik mijn oude blogposts over deze ervaring en al het zware werk daar nog eens doorlees, verbaast het mij niet dat ik nu met totaal andere ogen naar wandelpaden kijk!
Verhaal & foto's door Willem Dauwen
Willem Dauwen maakt deel uit van het quality assurance team van komoot en zorgt ervoor dat alle nieuwe functies perfect werken voordat we ze met je delen. Hij is een enthousiaste trailrunner en besteedt tussen de runs veel tijd aan het genieten van de natuur in België met zijn jonge gezin.
