In de aanloop naar het evenement knalde men in Freiburg zo'n beetje op de 200cc, die zaterdag verreden gaat worden. Omdat ik vanwege mijn vakantie in Marseille niet aanwezig kon zijn bij Karl's 200er in Treuchtlingen, wilde ik er heel graag mee rijden, ook omdat het een geweldige kans is om met andere… meer lezen

Onze gastvrouw Margriet staat ook aan de start, ze haalt koffie en croissants voor ons omdat we helemaal overweldigd zijn door het aantal mensen en de organisatie.



Enkele bekenden uit Duitsland staan aan de start, waaronder Jörg en Hein uit München. Op het Franse forum van de club klonk de waarschuwing… meer lezen

Tot onze verbazing kunnen we de eerste 10, 20 kilometer in onze groep goed bijhouden, gezien onze conditie.

Maar een 200 is licht, je kunt er bijna geen puinhoop van maken. We hebben vandaag geen ambities.



Op de eerste klim komt de zon warm boven de bergen uit en kleden we ons uit. We delen ook een pakje… meer lezen

Na de beklimming volgt een heerlijke afdaling over perfect asfalt, die zich 's morgens vier keer moet herhalen. Gewoon fantastisch, en dat met dit weer.

We bereiken het eerste controlepunt in St. Léger na 58 km, we moeten de info vinden op een bord waar de lokale klok is gemaakt.

De honger begint langzaam… meer lezen

Malaucéne blijkt die kans te zijn, het stadje is het ene restaurant na het andere. We zoeken een zonnig plekje in een pizzeria en relaxen en hebben het gezellig. Racefietsen suizen van links en rechts door het dorp, verder is het hier in het voorseizoen relaxed en rustig.

Een tarte tartine en twee koffies… meer lezen

De verdere reis naar het controlepunt, dat nog geen 20 km verderop ligt, brengen we gezellig kletsend door. Wanneer we de eenzame plek van Flassan bereiken, halen we onze kaarten tevoorschijn, markeren de tijd en gaan op weg om verder te gaan, want hier is niets en we zijn uitgerust.

Dan vraagt Olli… meer lezen

Voor Olli is dat sowieso geen probleem, hij was de week ervoor in Treuchtlingen. Maar ik had graag de 200 afgevinkt. Maar eigenlijk leg ik me neer bij het feit dat ik in München moet rijden of anders 300cc extra moet rijden.

Eerst rijden we verdwaasd verder, maar dan moeten we hard lachen om onze domheid… meer lezen

Terwijl ik verder rijd, begin ik na te denken en zet ik me schrap tegen het onvermijdelijke. Echt, was dat het? Kan dat niet meer?

Het is bijna 40 km naar de controle in Montbrun, daar tussenin ligt de (grote) Col de Notre Dame des Abeilles met een hoogteverschil van zo'n 500 meter... Maar de klim is… meer lezen

We hebben echt weer voorzichtige hoop. Niet meer verslappen, niet meer onvoorzichtig zijn!



Aangekomen bij de Col d'Aulan, de eerste klim, trekken we winddichte kleding aan. Dan horen we een luid gerommel en zien we bliksem: de horizon is pikdonker. Ik schrijf aan Margriet (ze was voor 18.00 uur klaar… meer lezen

Als we de eerste bocht om komen zien we een witte muur voor ons, de contouren van de bergen zijn verdwenen

De hagelstenen in het gezicht en op blote benen doen ontzettend pijn. We zoeken een groepje bomen op ter beschutting en trekken regenbroeken en jacks aan, en ook mijn winterhandschoenen worden voor… meer lezen

We volgen het officiële pad via Komoot, en het leidt recht naar een bouwplaats. We herinneren ons later dat we 's ochtends door lokale gidsen de stad uit werden geëscorteerd vanwege de bouwplaats, maar we volgen nu slaafs het pad, onze fietsen over de hekken tillen en door grindbedden duwen. Nu geen… meer lezen

Als we bij de sportclub de hoek omslaan, zien we een felverlichte ruimte vol mensen aan een bar, waarvoor een oudere man in een fluorescerend hesje zit. Olli roept: "Daar zijn ze!"

Opgelucht parkeren we onze fietsen, checken nog eens onze kaarten en sjokken de zaal in in volle regenkleding, helm op ons… meer lezen