Savogno

Savogno ligt langs een belangrijke communicatieroute die de Boven-Rijnvalleien rechtstreeks in contact brengt met Valchiavenna. Al in de Middeleeuwen was het een doorgangspunt voor degenen die naar Chur gingen, de hoofdstad van de Drie Grijze Liga's.

De stad werd tot de jaren zestig bewoond als een belangrijk doorvoerpunt richting de Val di Lei, maar met de geleidelijke uittocht naar de steden in de vallei werd het vrijwel onbewoond. Van de 400 oorspronkelijke bewoners verliet de laatste de stad in 1968. Momenteel keren, naast de beheerders van het opvangcentrum, slechts enkele gezinnen af en toe terug naar hun oorspronkelijke woning.

Om Savogno te bereiken is er geen weg, maar een lange trap die tussen de kastanjebomen aan de ruige kant van de berg klimt. Je gaat ongeveer tien minuten omhoog en blijft steeds in het bos, met zicht op de beek. Een muilezelpad wijkt vervolgens af naar het oosten en leidt naar een grote, steil glooiende ontboste ruimte waar minuscule wijnterrassen en weilanden vol braamstruiken talloze hutten omringen, gedeeltelijk gebouwd van hout. Sporen van eerder intensief landbouwgebruik worden steeds duidelijker naarmate je de steile helling boven de huizen beklimt.

"Slechts" 2.886 treden op een steil muilezelpad scheiden Savogno van de rest van de Valchiavenna en van de rest van de wereld. Volg vanuit het dorp Sarlone in Borgonuovo di Piuro, niet ver van de Acquafraggia-watervallen, de mulattiera, het muilezelpad dat rechtstreeks het bos in en de berg op loopt, altijd langs de droge stenen terrassen waar ooit wijnstokken groeiden. Eenmaal op de bestemming kunt u genieten van het suggestieve uitzicht over de vallei, pas dan mag u het dorp binnengaan waar de priester Luigi Guanella werkte tussen 1867 en 1875. De middeleeuwse oorsprong lijkt in Savogno onveranderd te zijn gebleven, met huizen van steen en hout en vooral met stenen daken, nog steeds als van lang vervlogen tijden.

valtellina.it/de/erognitions/dorfer-und-stadte/3102

Super leuk bergdorpje, de klim is de moeite waard