Kraftwerk Rheinau

De energiecentrale maakt gebruik van het hoogteverschil van de Rijnlus bij Rheinau en een stuw van 5,9 meter, die werkt tot aan de Rijnwaterval, die 6,6 kilometer stroomopwaarts ligt. Terwijl de natuurlijke loop van de rivier in een lus rond Rheinau stroomt, wordt het water ten zuiden van Rheinau omgeleid via een stuwsysteem met vier 25,5 meter brede openingen, dat is ontworpen voor een maximale overstroming van 1250 m³/s. Het loopt door de energiecentrale met zijn twee Kaplan-turbines en vervolgens twee 370 meter lange zwaartekrachttunnels, die elk een watervolume van 200 m³/s kunnen afvoeren. Aan het einde van de tunnel keert het terug naar de Rijn. Het hoogteverschil ligt tussen de 7,86 en 12,52 meter, afhankelijk van de waterstroom. Hierdoor wordt de weg voor dit deel van het water verkort van zo'n 4,4 kilometer naar zo'n 400 meter. De rivier vormt hier de grens tussen Duitsland en Zwitserland, maar het gebouw van de elektriciteitscentrale en de tunnels bevinden zich allemaal op Zwitsers grondgebied. De exploitanten van de energiecentrale zijn in gelijke delen Axpo AG en EnBW.Een circa 117 meter lange stuwbrug met een gebogen plattegrond overspant de 5,0 meter brede stuwpijlers, die op een hartafstand van 30,5 meter zijn aangebracht. De 4,0 meter brede constructie heeft aan weerszijden aan de onderzijde massieve stalen wandbalken en dient zowel voor de bediening en het onderhoud van het stuwsysteem als als grensovergang voor wandelaars.[1]

Stuw in de Rijn, met CH-D-brugovergang.