Wolf de Meid

Een meisje van een eenzame boerderij in de buurt van Schmölz ging op een mooie winteravond naar de spinnerij in Häusles. De meisjes werkten hard in een grote boerderijkamer en zongen voor hen. Na het spinnen werd er gedanst en verstreek de tijd onder het spelen van grappige spelletjes. Toen het meisje er eindelijk aan dacht naar huis te gaan, was het erg laat en verlichtte de volle maan de heldere winternacht. De oude boer van de hoeve waarschuwde het meisje: "Blijf bij ons, ga pas morgenochtend naar huis, de wolven gaan weer kattenkwaad uithalen!" Het meisje lachte eigenwijs en antwoordde: "De wolven zullen vanavond niet komen - en als ze dat doen, zal ik terugvechten met mijn spinnewiel!" Daarop wenste ze een goede nacht en rende zingend de winternacht in. De oude boer ging hoofdschuddend terug naar zijn huis en deed het licht uit. Toen de ochtend aanbrak en het werk begon op de eenzame boerderij in Schmölz, klopte de boerin op de deur van de meisjeskamer. Maar hun kloppen werd niet gehoord.
Ze riep haar man, die onmiddellijk naar Häusles ging om het meisje te zoeken. Kwaadaardige vermoedens achtervolgden hem in deze gang. Toen hij halverwege was, kwam hij op een plek waar de sneeuw was gekarnd en doorweekt van het bloed. Naast de sporen van meisjesschoenen zag hij veel wolvensporen. Doodsbang mompelde hij: 'De wolven, de ellendige wolven!' Zijn slechte voorgevoelens waren uitgekomen. Toen hij de wolvensporen volgde, vond hij in het bos wat restjes kleding, een van de armen van het meisje en het kapotte spinnewiel. Om de verschrikkelijke dood van het jonge meisje te herdenken, plaatsten de mensen een gedenksteen met een kruis erin uitgehouwen. De plaats waar de steen nog steeds staat, wordt in de volksmond "Wolf the Maid" genoemd.