Siedlung Eisenheim

Wordt beschouwd als de oudste arbeidersnederzetting in het Ruhrgebied. De korte rondleiding door de nederzetting is als een reis terug in de tijd.

Veel panelen vertellen de geschiedenis en verhalen van de nederzetting

De nederzetting Eisenheim in Oberhausen wordt beschouwd als de oudste arbeidersnederzetting in het Ruhrgebied en een van de oudste nog bestaande arbeidersnederzettingen in Duitsland. Eisenheim is de eerste Duitse arbeidersnederzetting die op de monumentenlijst staat.De eerste huizen op het ongeveer zeven hectare grote terrein werden in 1846 gebouwd door wat later Gutehoffnungshütte (GHH) werd, in eerste instantie voor hun ijzerwerkers. Mijnwerkers uit de mijn van Osterfeld kwamen er pas na de tweede uitbreidingsfase na 1865 bij. Rond 1900 woonden ongeveer 1200 mensen in 51 huizen van anderhalf en twee verdiepingen.Na gedeeltelijke verwoesting in de Tweede Wereldoorlog ontstonden er plannen om de "lelijke oude gebouwen" te slopen, de nederzetting volledig te vervangen door nieuwe gebouwen en zo "het kolonietijdperk uit te roeien".[3] De sociale structuren die binnen de nederzetting waren gegroeid, waren geen rekening mee gehouden. Het verzet van de bewoners werd begin jaren zeventig gesteund door een Bielefeldse studentengroep onder leiding van Roland Günter. In het Ruhrgebied ontstond het eerste arbeidersinitiatief, dat model en stimulans zou worden voor vele andere soortgelijke initiatieven in de regio. Na een lange strijd werden de overige 38 woningen van de sloop gered en in 1972 onder monumentenzorg geplaatst. De sociologische studies die in dit kader tot stand kwamen, behoren tot de "klassiekers van de sociale wetenschappen van de jaren zeventig" en waren doorslaggevend in de "paradigmaverschuiving naar een publieke sfeer die meer gericht was op de sociale effecten van architectuur en stedenbouw".Bron: de.wikipedia.org/wiki/Siedlung_Eisenheim