La tranchée de Glomel

Deze passage is het hoogste punt van het kanaal. Er moest drie miljoen kubieke meter aarde en gesteente worden afgegraven om het kanaal er doorheen te laten gaan: net zoveel als voor de bouw van de grootste piramide van Egypte!

Het werk werd in de 19e eeuw uitgevoerd door deserteurs die gevangen werden gezet en tot dwangarbeid werden veroordeeld. Velen overleefden de onvoorstelbare arbeids- en hygiënische omstandigheden niet.

Een boek “Les Bagnards du Canal de Nantes à Brest” beschrijft de weinig bekende geschiedenis van de bouwers van het kanaal van Nantes naar Brest.

Het doorsnijden van het kanaal door deze berg was een van de meest arbeidsintensieve Herculische taken voor de bemanning, waarbij naast de ingehuurde arbeiders ook duizenden dwangarbeiders en gevangenen betrokken waren.

Om de ene vallei met de andere te verbinden, werd deze met de hand uitgegraven, de aarde verwijderd op de ruggen van de mensen en allemaal zonder machines. Dit is het hoogste punt van het kanaal. Kijk terwijl je langs het pad loopt hoe hoog de bossen aan weerszijden zijn. Het werd door rots (leisteen) gesneden. Het is 3,5 km lang. Aan de ene kant was een kamp, eigenlijk een gevangenis, waar de 600 veroordeelden, afkomstig uit de gevangenis in Brest, waren gehuisvest en die dit werk moesten doen. Meestal waren het deserteurs uit de oorlog met Spanje. Dysenterie, koorts, matnutritie waren allemaal wijdverbreid en bovenop de rugbrekende fysieke arbeid. Na de revolutie van 1830 braken enkele gevangenen uit het kamp: sommigen verdwenen naar het omliggende platteland, maar 200 van hen meldden zich aan bij de militaire autoriteiten in Pontivy om hun nieuwe recht op vrijheid te laten bevestigen en erkennen. Het kamp werd in 1832 gesloten en een paar jaar later grotendeels verwoest door brand.