Indemini

Indemini
Indemini, in het lokale dialect van Alpine Lombard
Het dorp werd voor het eerst vermeld in 1213 als Indempno en in 1260 als Indemine. Indemini werd veroverd door de Zuidelijken omdat de ligging als eerste plaats voorbij de St. Annapas van strategisch belang was. Terwijl de andere dorpen van de Veddasca-vallei zich op Luino en Maccagno oriënteerden, oriënteerde Indemini zich op de Confederatie. De pas werd in de middeleeuwen toegankelijk gemaakt door soldaten, maar werd pas in de 20e eeuw toegankelijk.
Op 25 november 2007 werd de fusie van de negen gemeenten aan de zuidelijke oever van het Lago Maggiore goedgekeurd door acht gemeenten: Caviano, Contone, Gerra, Indemini, Magadino, Piazzogna, Sant'Abbondio en Vira fuseren tot de gemeente Gambarogno. Alleen San Nazzaro sprak zich uit tegen de gemeentelijke fusie. Er werd beroep aangetekend bij het Federale Hof tegen het besluit van de Grote Raad van Ticino om de fusie zoals gepland uit te voeren. Nadat de klacht was afgewezen, trad de fusie op 25 april 2010 in werking.
Tekst/bron: Wikipedia
de.wikipedia.org/wiki/Indemini

Indemini
“Dit dorp, dat driekwart van het jaar vrijwel onbewoond blijft en in de zomermaanden verandert in een soort levend museum voor toeristen, is ondanks restauraties en renovaties door de eeuwen heen intact gebleven. Je voelt dat de inwoners bekwame metselaars en bouwers waren (en als zodanig seizoensemigranten naar Italië en vervolgens naar de Zwitserse kantons) en ook boeren. Dit is de reden voor de aantrekkingskracht van Indemini.” Deze beschrijving uit de jaren zeventig van Virgilio Gilardoni, een van de grootste historici van de Ticino-kunst, is nog steeds relevant. Indemini is en blijft een buitengewoon voorbeeld van lokale architectuur.
Tekst / Bron: Rezzonico Editore SA, Locarno
ticinotopten.ch/de/doerfer/indemini

Indemini
“De intelligentie en signatuur van de metselaars van Indemini – schrijft Gilardoni – kan worden gezien in de afgeronde randen van de huizen, de bestrating van de steegjes, in de kunst van het dakdekken, in de schoonheid van de muren die sierlijk in afgeronde hoeken rondbogen en in De steegjes vormen ruimtes en perspectieven van opmerkelijke schoonheid.”
Bij een bezoek aan het centrum van het dorp wordt de bezoeker verrast door de smalheid van de straatjes die elkaar kruisen en een labyrint vormen waarin je gemakkelijk kunt verdwalen, ook al is het een klein dorp. De plaats is zo compact dat Gilardoni het een ‘vestingsdorp’ noemde. De stad is zonnig en ligt op het zuiden, terwijl de bergtoppen en de Neggiapas het beschermen tegen windstoten.
Indemini is geïsoleerd, afstandelijk en afgelegen. Je vraagt je af wat de eerste bewoners motiveerde om zich op zo’n onuitnodigende plek te vestigen, in het zuiden gehinderd door steile hellingen die de grens met Italië vormen en in het noorden afgesneden door een bergketen. Voordat de weg in 1920 werd aangelegd, was Gambarogno alleen via de bergen bereikbaar. De verbinding met de Lombardische Veddasca-vallei vond echter plaats in 1966. Misschien dankt dit prachtige Ticino-dorp zijn afgelegen ligging, zowel noord als zuid, aan het feit dat het gespaard bleef van de bouwgekte in de jaren zestig. Als je het vandaag de dag bezoekt, denk je dat de tijd heeft stilgestaan.
Tekst / Bron: Rezzonico Editore SA, Locarno
ticinotopten.ch/de/doerfer/indemini