Bigorio Klooster

Het Bigorio-klooster, gesticht als het eerste kapucijnenklooster in Zwitserland in 1535, slechts tien jaar na de hervorming van de kapucijnen, was een teken van zijn tijd, een trouwe vertolker van katholieke vernieuwing. In 1577 werd zijn nieuwe kerk ingewijd door de aartsbisschop van Milaan, Charles Borromeo. Lange tijd was de plaats een centrum van het kapucijnerleven en huisvestte het ook meerdere keren het ordekapittel. In deze geest en vanwege zijn eigenaardigheden werd het klooster later gewijd aan de opvang van jongeren die hier het eerste jaar van hun geestelijk leven doorbrachten. In 1659 werd het klooster voor het eerst vergroot. In 1688 werd een verdieping aan het kloostergebouw toegevoegd en tijdens de algehele renovatie in 1767 kreeg het complex eindelijk zijn huidige structurele karakter.

Het Tweede Vaticaans Concilie gaf het klooster een nieuwe richting. Het werd in 1966 volledig gerestaureerd om er een plaats van religieus, spiritueel en cultureel onderwijs van te maken. Ook de kapel, een werk van architect Mario Botta, mag niet ontbreken.

Eerste kapucijnenklooster in Zwitserland. Opgericht in 1535

Stationspad naar het oude kapucijnenklooster Bigorio