Rund um den Totengrund

Al in 1906 redde de Heidepastor Wilhelm Bode de Totengrund van geplande bouwwerkzaamheden en bezegelde zo de oprichting van het eerste natuurreservaat in Duitsland. In 1921 werd de heide onder natuurbescherming geplaatst. Tegenwoordig is de Totengrund een van de mooiste en meest bezochte heidegebieden van de hele Lüneburger Heide.
Bron (lueneburger-heide.de)

Waarom wordt de dode grond eigenlijk dode grond genoemd?Hier lopen de meningen uiteen, waarbij "geesten" al het sleutelwoord is voor de eerste theorie...
De begrafenisstoet theorie
In het verleden werden de doden, trouw aan de oude gebruiken, in een rouwstoet "gedreven" door de vallei van de Totengrund. De eigenlijke wegen zouden voor dit transport niet gebruikt worden en dus moest een langere omweg via de Totengrund worden genomen. De geesten van toen zouden vandaag de dag nog steeds op de bodem van de doden rondhangen.De theorie van dode ijsblokken
Het eigenaardige stroomgebied van de Totengrund met oude jeneverbessenbossen behoort tot het vlakke, golvende morenelandschap. Deze zogenaamde droge vallei lijkt te zijn ontstaan door het constante ontdooien van een enorm blok dood ijs bedekt met zand, dat bestond lang nadat de gletsjermassa's zich hadden teruggetrokken. De dode grond bleef van het smelten van het blok dood ijs.De meteoriettheorie
De dode grond is ontstaan door een gewelddadige meteorietinslag die al het leven in dit gebied in één klap wegvaagde. Alleen de "dode grond" bleef.De dode grondtheorie
Net als in de Totengrund, net als in de rest van de heide, waren er maar weinig voedingsstoffen in de bodem en was er geen bron en geen beek, noch vee noch akkers konden in het gebied van de Totengrund worden geëxploiteerd. De Totengrund werd vroeger door de heideboeren ook wel "Toter Grund" genoemd. De enige planten waren jeneverbes en heide. Maar mensen konden er niet van (overleven) leven.Bron: lueneburger-heide.de/natur/sehenswuerdigkeit/1074/totengrund-lueneburger-heide.html

Geweldig uitzicht op de Totengrund