Schöner Wöhrsee mit Blick auf die Burg

Met de fiets of te voet, het is geweldig aan de Wöhrsee

verhaal
Het Wöhrsee-bekken maakt deel uit van de voormalige rivierbedding van de Salzach. Toen het zijn huidige bedding groef, bleef er slechts een klein beekje over, de St. Johannser Mühlbach. Dit werd waarschijnlijk in de Middeleeuwen ingedamd voor een betere bescherming tegen vijanden. Het werd niet alleen gebruikt voor defensiedoeleinden, maar werd ook gebruikt als viswater.

In 1332 wordt een waterlichaam genaamd "Wur" - (vis)water afgedamd door een stuw - genoemd in een document, later ook "Wühr" of "Wöhr" genoemd. Vanaf ongeveer 1800 is de term "Wöhrsee" in gebruik, hoewel de term eigenlijk misleidend is, omdat Wöhr al "meer" betekent.



Om mogelijke aanvallers beter te kunnen herkennen en af te weren, werden de kasteelhellingen bomenvrij gehouden. De hellingen aan de stadszijde werden gebruikt als "kruiden- en worteltuin", de hellingen aan de Wöhrsee voor het houden van schapen en geiten. Wijn werd verbouwd op de zuidelijke hellingen tijdens de "Middeleeuwse Warme Periode", toen het klimaat soms tot 2 ° C warmer was dan vandaag.



Pas in de vorige eeuw, toen de hellingen geen enkele vorm van verdediging meer hadden en er geen agrarisch gebruik meer was, kon het bos zich langzaam weer vestigen op de hellingen van de Wöhrsee.



Vanaf de 19e eeuw deed de Wöhrsee het garnizoen van Burghausen dienst als militaire zwemschool, die later ook door burgers van Burghausen kon worden gebruikt.

Toen het garnizoen Burghausen in 1891 verliet, kwam het meer in privébezit totdat de stad het in 1901 kocht voor 34.000 goudmarken.

Eerst waren er aparte badinrichtingen voor vrouwen en mannen, maar ook voor nonnen en monniken. Het familiebad Wöhrsee, dat nog steeds bestaat, werd in 1934/35 geopend.

Zeer mooi kasteel met verfrissingen, musea en een geweldig uitzicht.