Moorpfad am Leutstettener Moos

De houten paden kunnen in de winter behoorlijk glad zijn. Maar dan is het hier best eenzaam en kun je echt genieten van het landschap.

Ook in de winter een tocht waard, maar let wel op dat het erg glad kan zijn op de houten paden. Als u op zoek bent naar een bijzonder mooie tocht, kunt u altijd langs de Würm van Starnberg naar Gauting lopen. Ik heb ook meer over de tour op mijn website: adventtour.net/post/wandern-von-starnberg-nach-m%C3%BCnchen-gauting-f%C3%BCrstenried

De Leutstettener Moos is een natuurgebied in de wijk Leutstetten van de stad Starnberg in Opper-Beieren. Het is een ven op een dichtgeslibd deel van de Starnberger See; het ligt aan de enige uitstroom, de Würm, ten noorden van de oever van het meer. Het eindigt in het noorden bij de dubbele eindmorene, waarvan de doorbraak het begin van het Mühltal markeert. Het 180,00 hectare grote gebied werd bij decreet van 5 november 1984 uitgeroepen tot natuurreservaat
De Leutstettener Moos ligt in een holte die grofweg van zuid naar noord rond de loop van de Würm loopt. Het ontstond in de ijstijd van Würm als het meest noordelijke deel van het centrale tongbekken van de Isar-Loisachgletsjer, waarvan het zuidelijke deel de Starnberger See is. De gletsjertong zette meerklei af die de morene afdichtte, zodat het smeltwater een meer vormde. In de bodem van de Maisinger Bach en de Lüß-Bach werd vanaf de flanken gesteente het meer in gebracht.[2] De resulterende rotsafzettingen dammen het noordelijke deel van het meer meer af dan de rest, zodat er een moeras ontstond in het waterlichaam, dat slechts langzaam stroomde, dat op sommige plaatsen werd overwoekerd door een overgangsveen en aan de oostelijke rand door delen van een door regen gevoed moeras. Daar kan een veenlaag van maximaal 1,5 m worden gedetecteerd. De rivier de Würm breidt zich verschillende keren uit tot kleine open watergebieden. Een oxbowmeer, de Alte Würm, werd gescheiden door een ongeveer 500 meter lange doorbraak voordat het tot beschermd gebied werd verklaard.
De Würm in de Leutstettener Moos

Het beschermde gebied omvat vrijwel uitsluitend de laaglanden en, met delen van het kasteelbos (richting kasteel Leutstetten van de Wittelsbachers) in het westen, een kleine heuvel die werd gevormd als grondmorene van de Würm-tijdgletsjer. Het ven verkeert grotendeels in een vrijwel natuurlijke staat. Uitzonderingen zijn kleine bosgebieden in het noordelijke deel, waarvan sommige zijn herbebost met niet-inheemse naaldbomen. De delen van het Lower Castle Forest in het westen van de NSG die tot het beschermde gebied behoren, zijn een gemengd bos dat dichter bij de potentieel natuurlijke vegetatie ligt. In het kerngebied is op sommige plekken een natuurlijke toets van berken en dennen te zien. Het bos in het oosten heeft zeer verschillende karakters, afhankelijk van het terreinprofiel. In het zuidoosten, rond de Röhrlbach, die in de NSG uitmondt in de Würm, ligt een steengroevebos waarvan de karakteristieke soort elzen is. Op meer open plaatsen wordt het afgewisseld met Großseggenried. Het wordt gedeeltelijk overstroomd tijdens overstromingen en grotendeels overstroomd als het waterpeil extreem is. In het noorden strekken mosbiotopen zich over minstens een kilometer uit tot aan het wilde mos door het bos, dat overwegend bebost is met sparren.