Mühle Eiserfey

Het gebruik van de kracht van bewegend water om een molenrad aan te drijven is een eeuwenoude uitvinding van de menselijke ontdekkingsgeest, waarvan de oorsprong ver teruggaat tot lang vervlogen tijden. Dankzij een dergelijke constructie was het mogelijk om met behulp van een waterloop – natuurlijk of kunstmatig – eenvoudig de menselijke of dierlijke spierkracht te vervangen door de kracht van natuurlijke elementen, om bijvoorbeeld graan tot graan te vermalen of olie uit fruit te persen.
Er zijn grofweg twee aandrijfvarianten voor watermolens:
* Ofwel raakt het stromende water simpelweg van onderaf de bladen van het waterrad om het in beweging te brengen; of
* De waterstroom wordt boven het wiel geleid – meestal via een zogenaamd ‘molenkanaal’ – en valt op de schoepen. Dit ontwerp zorgt door de natuurlijke zwaartekracht voor een grotere efficiëntie.

Positie
Aan de noordelijke rand van de Eifel, ten zuiden van Mechernich, staat de Falkenstein-watermolen. Het ligt in het dorp Eiserfey. De locatie is de uiterwaarden van de Veybach, een zijrivier van de bovenste Erft. De beek stroomt hier door Devoon-kalksteen.Gebouw
De watermolen is geïntegreerd in het meerdelige binnenplaatscomplex van breukstenen. Het binnenplaatsencomplex bestaat uit verschillende bouwfasen, zoals aangegeven door de lichtere en donkerdere kleuren van de breukstenen in afzonderlijke delen van het gebouw. De molentechniek inclusief het waterrad aan de beekzijde is behouden gebleven. De gebouwen en omgeving van de boerderij zijn zeer goed onderhouden. Een bijzondere blikvanger is de kleurrijke boerentuin.

Historische evenementen
Tot het einde van de 18e eeuw stond de boerderij Falkenstein onder het bewind van de keurvorst van Keulen en werd daarna privébezit. Uit de dossiers uit 1597 van het bisdom Vussem blijkt dat het tot aan de Franse tijd de status van dwangmolen voor deze plaats had. De molenaar moest het te malen graan ophalen bij de boeren en vervolgens het meel afleveren. Omdat er drie molens in de stad waren, kwamen ze vaak in de problemen omdat er een gebrek was aan maalmateriaal en er geen meel kon worden afgeleverd bij de molengasten. Ontevredenheid en mogelijk honger raakten wijdverbreid. Van de kiezer werden probleemoplossingen verwacht. Het transport gebeurde met ezelkarren. De laatste molenaar was Hubert Falkenstein, die in 1961 overleed. Vervolgens werd het maalproces stopgezet.Tegenwoordig worden de gebouwen op de binnenplaats gebruikt als woonruimte.