Kirche Nusse

Een kerk in Nusse werd voor het eerst genoemd in een document in het schenkingsdocument van het bisdom Ratzeburg in 1158. Aan het begin van de 13e eeuw werd een grote romaanse kerk gebouwd op de funderingsmuren die tot op de dag van vandaag bewaard zijn gebleven. In 1230 werd de parochie Nusse opgenomen in het Ratzeburg tiendenregister. Van 1370 tot de Grote Hamburgse wet in 1937 behoorde het parochiedorp Nusse als exclave tot de Vrije Hanzestad Lübeck. In 1531 kreeg het landgebied een eigen Reformatiekerkorde van Johannes Bugenhagen.
In 1774 bouwde de Lübeckse gemeentebouwer Johann Adam Soherr een westelijke toren op de kerk. Een grote brand beschadigde de kerk in 1821 en vernietigde 51 huizen in het dorp. Als gevolg hiervan stortte de kerk gedeeltelijk in en werd vervolgens in 1836 opgeblazen.
In de daaropvolgende jaren werd een nieuw gebouw gebouwd, ontworpen door de Lübeckse stadsarchitect Anton Spetzler. Hij creëerde een driebeukig gebouw in laat-classicistische en romaanse vormen, met een breed middenschip overspannen door een houten tongewelf en een sterk verzonken apsis. De muren zijn van elkaar gescheiden door pilaren en boogramen. De zijbeuken zijn gescheiden door een galerij en hebben aan beide uiteinden aparte zijkamers en trappenhuizen. De inhuldiging vond plaats op 8 september 1839. Het nieuwe gebouw kreeg aanvankelijk slechts één dakkoepel.
De machtige nieuwe toren met zadeldak in Heimatschutz-stijl werd bij een renovatie in 1914/15 naar ontwerp van de Lübecker bouwraad Carl Mühlenpfordt in het kerkdak ingebouwd. De plaatselijke priester, Pastor Harder, en zijn overleden vrouw schonken het grote kruisbeeld over de structuur van het altaar.
De inhuldigingsdienst werd op 19 december 1915 gehouden door de Lübeckse senior Johannes Becker.
de.wikipedia.org/wiki/Kirche_Nusse

Prachtige kerk met twee verdiepingen (vaak de kathedraal genoemd)

Bijzonder zijn de wijzerplaten met de Romeinse cijfers van de kerktorenklokken in Nusse. De Romeinse 4 wordt niet weergegeven als IV, maar met 4 lijnen - d.w.z. IIII.