Stauanlage Mühlengraben

Oude watermolens hebben voor hun werking een speciaal slootsysteem nodig. Met hun hulp werd een hoogteverschil gecreëerd, evenals een vlotte waterstroom. De Obergraben vertakt zich op enige afstand van de geplande molenlocatie. Een stuw in de loop van de rivier damde het water af en leidde het in deze sloot. Deze liep met een lagere helling dan de natuurlijke loop van de rivier in de richting van de molen. Zo ontstond daar het benodigde hoogteverschil. Het waterpeil in het slootsysteem zou worden geregeld door verschillende schuiven. Een inlaatconstructie aan het begin van de Obergraben regelde de hoeveelheid water die binnenstroomde. In de verdere loop van de Obergraben bevond zich een ontlastsluis, die bij hoogwater of storing van de inlaatsluis de waterdruk van de molen afnam. Dit grote gebouw in het midden van de Reuschenberger Graben draagt de naam "dikke muur" of in de volksmond "Rusch". De ijzeren balustrade is versierd met het bouwjaar: 1840.
De kinetische energie van het water, verhoogd met het hoogteverschil, dreef de twee molenwielen van de Reuschenberg-molen aan. Door de lager gelegen sloot keerde het water terug naar de loop van de rivier. Op de ondiepe benedenloop van de rivieren waren deze slootsystemen vaak erg lang.
De bovensloot van de Reuschenberger molen is 1,2 kilometer lang, de benedengracht is nog eens 800 meter lang.
Het bereikte hoogteverschil bij de molen is 5,2 meter.

De Mühlengraben wordt momenteel gerenoveerd.

En het werkt nog steeds