Variante del Valle de Las Lágrimas

Dit gedeelte laat je, nou ja, hoe zeg je het, ademloos en sprakeloos achter. Deze klim is echt voor de dapperen die kunnen lijden, maar maak je geen zorgen, Gran Canaria zal, zoals altijd, je inspanningen belonen met unieke uitzichten. Een gedenkwaardige stretch die je zeker nooit zult vergeten.

We moesten hartelijk lachen toen we in de fietsverhuur vertelden dat we vandaag de "Valley of Tears" willen rijden - en dan vooral de korte, frisse versie - en toen kregen we te horen dat we alvast de scheidingspapieren moesten gaan opmaken!!😂

Op de eerste 2km van de GC606 (de korte variant van deze "Valley of Tears" route) wisten we meteen wat de meiden van de fietsverhuur bedoelden!!🙈 Hellingen van het akelige soort. Ofwel ons achterwiel draaide of ons voorwiel kwam omhoog. Daarnaast is er behoorlijk hobbelig asfalt met scheuren en kiezels. 😱 En ook na de 2 km wordt het er niet beter op. We moeten 4 of 5 keer op de limiet zijn geweest. Maar om eerlijk te zijn moet je ook zeggen: als je 1.000 meter klimt in 10km, dan kan dat alleen met beestachtige hellingen. 😉

Een hoogtepunt, nou ja, van een speciaal soort.😉 Ik kan de GC606 daarom zowel bergop als bergaf niet aanbevelen. In de toekomst rijden we waarschijnlijk de "Valley of Tears" via de GC210 en nemen liever de extra 400m van Artenara naar Ayacata. Ze doen geen pijn zoals de beestachtige GC606-hellingen.

Als je graag verder wilt toeren met je fietspartner: maak vooraf een huwelijkscontract!🤣

Ik kan het alleen maar eens zijn met de voorgangers. Geweldig gebied - maar ook geweldige beklimmingen.