Zandstenen trog

Zandstenen trogDeze ongeveer 3 ton zware trog werd ruim 300 jaar geleden gemaakt van hoogwaardig "Britterzandsteen". De oorspronkelijke locatie bevond zich in een biotoop aan de huidige verbindingsweg (dam) tussen "Weiherfeld" en "Mettlacher Straße", zoals gezien vanaf de Mettlacher Straße "aan de linkerkant onder de tuinen.Gevoed door het water uit de daar borrelende bronnen, diende het vooral als plek voor de inwoners van de Mettlacher Strasse om hun kleding en beddengoed te wassen, maar ook voor boeren om hun vee te drenken en hun gebruikte aardappelzakken schoon te maken. Ook voor de kinderen was het een welkome speeltuin met de langsstromende Steinrausch-beek.De aanleg van de damweg tussen "Weiherfeld" en "Mettlacher Straße" leek zijn einde te hebben bezegeld. Maar het is te danken aan de aandacht van de toenmalige boswachter van de bosbouwadministratie von Boch en de latere plaatselijke burgemeester Hubert Kulke en zijn vrouw Bertha! deze zandstenen trog werd gebouwd Nadat deze sinds 1976 met bloemen was beplant in de entree van haar huis, liet mevrouw Bertha Kulke dit overblijfsel uit het verleden in 2022 na aan de IG "Dorfarchiv Hausbach", door bemiddeling van Karl- Heinz Lang.Ter gelegenheid van de 100ste verjaardag van mevrouw Bertha Kulke op 6 mei 2023 kreeg deze zandstenen trog zijn oorspronkelijke bestemming terug, aangevuld met een waterinlaat gesneden uit "Britter Sandstone". van een lokale man Boerderij.

"Het sprookje van de zandstenen trog"Er was eens een enorm, kleurrijk zandsteenijs.Het was al miljoenen jaren aan elkaar gebakken uit al die eindeloze zandkorrels. Hij sliep heel tevreden onder het hoge bos in het Saarland. Op een dag begonnen mannen hem te krabben met schoppen en schoffels, koevoeten en allerlei ijzeren werktuigen.Toen werd hij door een enorme klap geschud; een stuk van een meter groot was eruit geëxplodeerd. Hardwerkende handen begonnen het vierkante stuk te hameren en te beitelen totdat er na vele dagen een prachtige, zeer grote trog ontstond. Met veel gehuil en geschreeuw werd hij naar de beekvallei gevoerd. Vaklieden trokken een ijzeren pijp over zijn hoofd en koel water borrelde in de buik van de goede trog. Dieren kwamen, staken hun dorstige bek erin en draafden vol naar huis.

Er kwamen mensen, heel kleintjes, die er omheen juichten, er zelfs in kropen, en grote mannen en vrouwen die er water tapten of de was in wasten. Onze zandstenen trog werd al snel het middelpunt. De vreugde van zijn nieuwe bestaan duurde echter niet lang. Er kwamen steeds minder mensen en dieren omdat leidingen en kabels het overbodig hadden gemaakt. Heel verdrietig huilde hij zijn tranen in het riet beneden. Alle kleine kikkers en padden en de vele andere dieren probeerden hem te troosten met hun stille roepjes. Het riet kreeg eindelijk medelijden en bedekte hem geleidelijk. Toen, een hele tijd later, nadat veel elektrische lampen de maan hadden vervangen, kwam er een enorme machine aanrijden, die hem met zijn enorme arm beetpakte, hem optilde als een veer, hem rondzwaaide, hem kneep zodat hij uiteenspatte en hem neerzette. abrupt van de top van de berg. Dat is waar de goede trog vandaag de dag staat, lieve mensen zorgen ervoor, planten kleurrijke bloemen in zijn lichaam.