Orgel St. Oswald

een prachtige kerk!
De kerk, gewijd aan Sint-Oswald, werd waarschijnlijk in de 12e eeuw gebouwd als een middelgrote laatromaanse kerk en later in gotische stijl herbouwd. Het werd voor het eerst vermeld in een document uit 1342 als een zijkerk van de parochie in Haslach. De kerk werd getroffen door de stadsbranden in 1371, 1704 en 1851. In wezen komt het nog steeds overeen met de tussen 1675 en 1690 gebouwde pijlerkerk met galerijen, waarvan de plannen afkomstig zijn van Kaspar Zuccalli. De architecten waren Antonio Riva en Lorenzo Sciascia, die net als Zuccalli uit de Graubündense school kwamen. De wederopbouw van de kerk, die in 1704 door de stadsbrand werd beschadigd, volgde opnieuw de plannen van Sciascia. Het hoogaltaar, voltooid in 1732, werd gemaakt door de Münchense beeldhouwer Joseph Poschenrieder, naar het ontwerp van de keurvorstkunstenaar Wenzel Mirowsky. Het verving een altaar gebouwd door Johann Wolfgang Dersch in 1715, dat werd ontmanteld en verkocht aan Halfing, waar het nog steeds te zien is in de Maria-Tenhemelopnemingskerk; Dersch bouwde een kleinere versie van dit altaar voor St. Vitus en Anna in Ettendorf.
Gebouw: De kerk heeft een toren met een uikoepel en een gevel van twee verdiepingen uit de 19e eeuw. Het interieur van St. Oswald is een laatbarokke 17e-eeuwse zuilenkamer met galerijen en een verzonken koor. Het interieur heeft zeven baaien. De ondiepe zijkanten hebben kapellen en galerijen erboven en zijn gewelfd door dwarse tonnen. Aan de voorzijden van de muurpijlers bevinden zich opvallend vlakke dubbele pilasters. De bovenrand van de borstwering van de galerij ligt onder de hoofdzone van de pilasters. De opvallend goed geproportioneerde hal wordt afgesloten door een steekkapton, die wordt opgedeeld door riembogen. Een triomfboog in de vorm van een rondbooggalerij leidt van het gemeenschapshuis naar het koor en fungeert als symbool van waardigheid dat de ruimte definieert. Alle gewelven zijn versierd met rijk neobarok stucwerk.
Uitrusting: De faciliteit omvat negen altaren, waarvan zeven uit de eerste helft van de 18e eeuw. De rest van de inrichting dateert grotendeels uit 1852/55. Het machtige hoogaltaar, gerestaureerd in 1855, met de basis, de vier kolommen op de begane grond en de zijfiguren van St. Rupert en de Maagd Maria, komt in essentie overeen met het altaar uit 1732.
Klokken: In de toren van de stadsparochiekerk hangt een zesdelige bronzen klok. Vijf van de klokken werden in 1947 gegoten (bel 1: 1948) door Karl Czudnochowsky, Erding. De kleinste bel overleefde de inbeslagnames van de twee wereldoorlogen ongeschonden. Het werd in 1852 gegoten door de afdeling Reichenhall van de klokkengieterij Oberascher in Salzburg. De klokken hebben de volgende dataParochiekerk St. Oswald vóór de stadsbrand van 1851
Pas na vele mislukte pogingen slaagde de stad Traunstein erin om met een ministerieel besluit van 20 december 1850 de parochiezetel van Haslach naar de stad St. Oswald te verplaatsen. De stadsbrand van 1851 verwoestte de dakconstructie van de toren en het koorgewelf. Het kerkinterieur werd in 1855 gerestaureerd. In 1885 werd het westelijke deel van de kerk met het hoofdportaal en de toren in hun huidige vorm gebouwd volgens de plannen van de koninklijke districtsarchitect Moritz von Horstig. De kerkschilder en plaatselijke historicus uit Traunstein, Max Fürst, creëerde tussen 1904 en 1909 nieuwe fresco's in laat-Nazarenerstijl. Ook delen van de inrichting en het neobarokke stucwerk zijn grotendeels nieuwer. Tijdens de renovatie in 1967 werden de vier luifels op de hoeken van de veranda verwijderd en, naar aanleiding van de vernieuwde liturgie van het Tweede Vaticaans Concilie, werden het koorgestoelte, de preekstoel en de eetrail verwijderd.Op 8 juli 1951 vierde Joseph Ratzinger zijn eerste mis met zijn broer Georg Ratzinger in St. Oswald. Na zijn pensionering als paus schonk hij de kerk zijn pauselijke borstkruis, dat daar op 19 juni 2023 werd gestolen.[2]
In augustus 2018 zijn de renovatiewerkzaamheden in St. Oswald begonnen.[3]