Arche Tümpel

Gezellige vijver met een overdekte rustplaats die bescherming biedt tegen regen en wind.

Bij de twee kleine meren is er een kleine hut om te vertoeven

Net als Heinrich Cotta kwam Georg Ludwig Hartig uit een familie die werd gevormd door de bosbouw - zijn vader Friedrich Christian Hartig (1734–1815) en grootvader Ernst Friedrich Hartig (1698–1759) oefenden dit bosbouwberoep uit in het Hessische achterland.[1] Na een leertijd van twee jaar ging de man die werd vrijgesproken van de leerbrief van zijn oom naar de Universiteit van Gießen, wat in die tijd nogal ongebruikelijk was voor Förster.[2] In 1786 trad hij in dienst van de prins van Solms-Braunfels als hoofdboswachter in Hungen en richtte hij een bosbouwmeesterschool op. In 1797 riep de prins van Oranje-Nassau hem als staatsboswachter naar Dillenburg. Daar richtte hij een bosbouwschool op, waar toekomstige bosambtenaren uit binnen- en buitenland werden opgeleid. In 1806 aanvaardde hij een aanbod van koning Friedrich I van Württemberg en ging naar Stuttgart als chief forest officer van de Württembergse bosbeheer. In 1821 richtte hij een leerstoel bosbouw op aan de Universiteit van Berlijn, die later de Eberswalde Forestry College werd.In een vroeg werk verzamelde Hartig alle destijds bekende regels voor het aanleggen en onderhouden van bosopstanden. Samengevat in korte leringen, publiceerde hij ze in 1791 als instructies voor boswachters over houtteelt. Vier jaar later vervolgde hij met zijn instructie over de belasting van bossen, waarin hij formuleerde hoe het principe van duurzaamheid geïmplementeerd kan worden in de bosbouwpraktijk. De term duurzaam in verband met bosbeheer gaat terug op de Saksische hoofdmijnwerker Hans Carl von Carlowitz. Hij was de eerste die de term duurzaamheid bedacht in zijn werk Sylvicultura oeconomica, gepubliceerd in 1713 als "Huishoudboodschap en natuurlijke instructies voor het kweken van wilde bomen".[3]Bron: Wikipedia