Kerk op de begraafplaats

VerhaalGraaf Egilmar, de eerste erfelijke graaf van Oldenburg, stichtte de kerk in 1124 als dochterkerk van Wiefelstede. In 1134 werd het ingewijd door Siward (1142–1157), de abt van Rastede, in "Honorem St. Johannis Baptistae" (ter ere van St. Johannes de Doper). De westelijke toren werd in 1200 gebouwd uit granieten blokken en bakstenen. Een oostelijke uitbreiding in gotische stijl met spitsbogen vond plaats in de 15e eeuw. In 1888 werd de hoofdingang opnieuw ontworpen.De Lutherse leer werd in 1526 door Johannes Hechler in Zwischenahn geïntroduceerd en werd in Oldenburg gevestigd nadat graaf Anton in 1529 aan de macht kwam. De Johanneskirche werd vanaf 1610 omgebouwd tot een protestantse predikantenkerk.De oude kerk vormt al eeuwenlang de zuidelijke oever van het Zwischenahner Meer. Het vormt het centrum van de oude kerkpaden die er vanuit verschillende gebouwen naar toe leiden en is het oudste monument in de gemeenschap.

Geschiedenis van het bouwenKerkDe eerste Zwischenahner Johanneskirche werd waarschijnlijk rond 1150 als stenen kerk gebouwd zonder houten voorganger. Het werd gebouwd van veldstenen en had raam- en deurkozijnen van ijzerbandzandsteen uit het Weserbergland. Het gebouw had aan elke lange zijde drie boogramen en waarschijnlijk een ingeschoven koor met een apsis. De ingang bevond zich aan de zuidzijde. Zonder het koor was de kerk 18,2 bij 10,4 meter groot. Het is niet bekend hoe het oostelijke uiteinde is ontworpen, aangezien er geen opgravingen zijn uitgevoerd.Detail van de westelijke torenOmstreeks 1200 werd ten westen van het vorige schip een toren met een bijna vierkante plattegrond gebouwd. Het werd gebouwd tot de hoogte van de dakrand van de kerk met behulp van granieten blokken, het bovenste deel was gemaakt van baksteen en vertegenwoordigt een van de vroegste voorbeelden van deze bouwmethode in Nedersaksen.

klokkentorenIn de tweede helft van de 15e eeuw, na lange conflicten over kerkbelastingen, die culmineerden in de moord op priester Dietrich Grove en de excommunicatie van de hele parochie in 1450, werd de vrijstaande klokkentoren met de rondboognissen gebouwd. . Een broederoorlog tussen de graven Gerd en Moritz leidde in 1462 tot de crematie van de pastorie en vermoedelijk de hele parochie; Er waren nog meer branden in 1474 en 1476. Waarschijnlijk werd de toren pas na deze gebeurtenissen voltooid. Het gieten van de Sint-Annaklok en de verplaatsing van de cafetaria van het hoofdaltaar in 1489 moeten worden gezien als een eindpunt ante quem voor de voltooiing van de torenconstructie.Naast stenen werden er ook rotsblokken in de toren ingemetseld. Het heeft trapvormige gotische gevels met spitsboognissen, vergelijkbaar met die van de iets oudere oostelijke koorgevel van de kerk.