Schloßkirche

De kasteelkerk ligt in het westen van het oude centrum van Wittenberg, aan het einde van de Schlossstrasse komende van de markt. Het is structureel verbonden met kasteel Wittenberg en vormt de noordelijke zijvleugel van het drievleugelige complex van het kasteel, dat open is naar het oosten. De toegang tot de kerk is via de noordkant.De kerk is niet strikt georiënteerd. De lange as wijkt ongeveer 14 graden naar het zuiden af van de oostelijke richting.
Bron de.wikipedia.org/wiki/Schlosskirche_(Lutherstadt_Wittenberg)

De kasteelkerk van Wittenberg is een laatgotische hallenkerk met één schip, een netgewelf over vijf traveeën en een apsis met een 5/8 uiteinde, die tot het einde van de 19e eeuw werd ondersteund door externe steunberen. Het achterste juk neemt de orgelgalerij in beslag. Een stenen galerij, die er al sinds 1892 bestaat, wordt ondersteund door platte bogen; de kolommen ondersteunen nu ook het delicate netgewelf en vormen zo een kerk met muurpilaren.De bouwperiode en het latere interieur zijn bepaald door kenmerken die vandaag de dag zijn veranderd of ontbreken. Ze zijn nog steeds te lezen aan de hand van een traditionele plattegrond en drie overgebleven illustraties: De houtsnede (1509) van Lucas Cranach de Oude. A. toont een woning in het westelijke dak nabij de toren als de noordgevel van de westelijke vleugel van het kasteel, die loodrecht op het zuiden aan de kerk grenst. Het dak werd ondersteund door een kolom, die in het binnenaanzicht uit 1730 voor de westelijke galerij te zien is. Verdere details zijn hier ook te zien: de originele preekstoel stond op de vierde zuidgalerijpilaar links, dus in het midden van de lange muur met zicht op de centrale noordelijke ingang. De parterre-banken waren van drie kanten uitgelijnd met de preekstoel, en precies er tegenover, in het noorden, werd in 1540 een “naw phorkirche” gebouwd voor de keurvorst. Vanuit de westvleugel kon hij via de westgalerij bij zijn ‘box’ komen. Dit oorspronkelijke karakter van de kasteelkerk als dwarskerk wordt bevestigd door de bestaande plattegrond uit 1758, die dateert uit de bouwtijd.[2] De twee verwoestende branden van 1760 en 1814 hadden het verlies van het gewelf en de verbreding van de driezijdige galerij tot gevolg, zoals blijkt uit het binnenaanzicht uit 1832. Pas tijdens de neogotische renovatie aan het einde van de 19e eeuw werden de steunen van de inmiddels voltooide cirkelgalerij als pilaren verhoogd tot wat waarschijnlijk een volledig nieuw kerkgewelf was. De neogotische preekstoel en ook de nieuwe prinselijke stoelen werden een positie dichter bij de oostelijke apsis verplaatst en de zitplaatsen werden in de lengterichting naar het altaar uitgelijnd.
Bron de.wikipedia.org/wiki/Schlosskirche_(Lutherstadt_Wittenberg)

Het dak is bedekt met kleurrijke geglazuurde dakpannen in ruitpatroon. Het heeft een dakkoepel in gotische stijl en verschillende dakkapellen met een tentvormige structuur. De gotische spitsboogvensters tussen de buitenste steunpilaren zijn in twee delen verdeeld. De westelijke gevel is versierd met gotisch maaswerk. De oorspronkelijke westelijke dwarsdakconstructie van de westvleugel met zijn noordelijke woning bestaat na de branden en de verbouwing van het kasteel tot fort niet meer.De belangrijkste blikvanger is de toren. Het is één van de twee kasteeltorens die omgebouwd is tot kerktoren. Op een massieve ronde schacht draagt het een filigrane, met koper bedekte neogotische torenkoepel (1885/92) en bereikt een hoogte van 88 meter. Hierdoor is het al van ver zichtbaar en geeft het vorm aan het stadsbeeld. Onder de kap is het omgeven door een vaandel van mozaïekstenen waarop de woorden van Maarten Luthers hymne “Een sterke vesting is onze God, een goede verdediging en wapens” te lezen zijn.
Bron de.wikipedia.org/wiki/Schlosskirche_(Lutherstadt_Wittenberg)