Kasteel

In 1380 werd op de oude kasteelsite een nieuw kasteelcomplex gebouwd, waarvan vandaag de dag geen zichtbare overblijfselen meer te vinden zijn. Onder Hans Löser werd tussen 1571 en 1574 een renaissancekasteel met twee vleugels gebouwd op de plaats van het kasteel. Aan het einde van de Dertigjarige Oorlog, waarbij het gebouw vrijwel ongeschonden overleefde, werd het complex in 1647 verkocht aan Wolf Christoph von Arnim. Zijn zonen ruilden het pand in 1689 met de toenmalige keurvorst Johann Georg III. tegen drie landhuizen.Keurvorstin Christiane Eberhardine (1671-1727)
Van 1694 tot haar dood in 1696 was het kasteel de zetel van de weduwe van Johannes George IV, Eleonora van Saksen-Eisenach, die hier woonde met haar drie kinderen uit haar eerste huwelijk. Haar zwager, August de Sterke, schonk het kasteel in 1697, na de geboorte van keurvorst Prins Friedrich August, als persoonlijk bezit aan zijn vrouw Christiane Eberhardine. Christiane Eberhardine, die de godsdienstverandering van haar man en later haar zoon niet accepteerde, woonde vanaf dat moment grotendeels op kasteel Pretzsch. In de eenzaamheid van Pretzsch wijdde ze zich aan liefdadigheidswerken en een ascetisch bestaan om boete te doen voor wat zij zag als de onrechtvaardigheid van haar huis. Uit angst dat de Saksen opnieuw zouden worden katholiciseerd, liet ze protestantse gebedenboeken drukken en gratis verspreiden. In de ogen van haar onderdanen werd ze de beschermer van het lutherse geloof.[2] Tot haar dood in 1727 werden er talloze bouwwerkzaamheden aan het paleiscomplex uitgevoerd. Tot 1717 woonde haar schoonmoeder Anna Sophie, eveneens een vrome protestant met wie ze goed overweg kon, samen met haar zus Wilhelmine Ernestine uit de Pfalz een paar kilometer stroomopwaarts aan de Elbe op kasteel Lichtenburg.Vanaf 1783 deed het kasteel dienst als appartement voor de toenmalige hoofdboswachter en jachtmeester. Van 1829 tot 1923 werd het gebouw gebruikt als meisjesweeshuis en maakte het deel uit van het Grote Militaire Weeshuis in Potsdam. Het kasteel werd vervolgens gebruikt als orgel- en harmoniumfabriek, restaurant en accommodatie voor kuurgasten bij het modderbad. Tijdens de Tweede Wereldoorlog deed het tot 1941 dienst als grenspolitieschool, daarna als militair hospitaal en opvangcentrum voor hervestigers. Sinds 1947 staat hier een kindertehuis.[3]
Bron de.wikipedia.org/wiki/Schloss_Pretzsch

Het kasteel is een gepleisterd bakstenen gebouw in de stijl van de Saksische renaissance, dat in de baroktijd van Dresden werd uitgebreid en herbouwd. Het huidige uiterlijk dateert van rond 1700, toen ook de zolder werd uitgebouwd.Het paleiscomplex, oorspronkelijk omringd door grachten, bestaat uit twee vleugels en drie verdiepingen. In het westen bevindt zich een poortgebouw van twee verdiepingen met een tweedelig Dorisch zuilenportaal. De kolommen staan op diamanten sokkels. Tussen gevleugelde putti zijn de wapenschilden geplaatst van de toenmalige bouwer Hans Löser en zijn vrouw Agnes von Bünau. In het midden ervan staat het alliantiewapen van Wolf Christoph von Arnim en Catharina Dorothea, geboren gravin von Hoym, uit 1647. Tussen de noord- en oostvleugel bevindt zich een vierkante traptoren. Boven de ingang van de toren bevindt zich een bouwinscriptie.
Bron de.wikipedia.org/wiki/Schloss_Pretzsch

Omdat het pand vanaf 1829 als weeshuis werd gebruikt, zijn er nog maar enkele originele meubels in het gebouw aanwezig. Het betreft onder meer geornamenteerde consoles uit 1574, een stucplafond uit 1720 of 1727 en enkele inbouwdeuren. Drie cassettes van een houten plafond van het kasteel met arabesqueschilderijen zijn te zien in het plaatselijke geschiedenismuseum. Deze zijn gedateerd op het jaar 1574. Er is ook een gietijzeren kookplaat met uitzicht op Dresden in het plaatselijke geschiedenismuseum. Een andere oven in het kasteel bevindt zich nu in de Lutherzaal van het Lutherhuis in Wittenberg.KasteelparkZandstenen portaal bij kasteel Pretzsch
Het ontwerp van het paleispark, dat in 1702 werd aangelegd en ontworpen als barokke lusttuin, is waarschijnlijk afkomstig van Matthäus Daniel Pöppelmann. Vanaf 1727 werd het onvoltooide park gebruikt als boomgaard en moestuin. Tegenwoordig zijn er alleen nog overblijfselen van de voormalige langgerekte parkgebouwen over. Dit zijn massieve gebouwen van één verdieping die de tuinen omlijsten. De vier gebouwen, die nu op zichzelf staan, waren oorspronkelijk paarsgewijs in het midden verbonden door paviljoens en dienden als bewoonbaar tuinhuis en oranjerie.Van de sculpturen die ooit in het park stonden, is alleen nog een zandstenen putto over die fluit speelt in een narrenkostuum. Er zijn zandstenen portalen naar het park bij de voormalige pier aan de Elbe en bij de ingang van de stad naar de binnenplaats van het kasteel. In 1798 werd het omgebouwd tot een landschapspark.[4]
Bron de.wikipedia.org/wiki/Schloss_Pretzsch