Beutau

De Beutau was de buitenwijk van armere mensen, voornamelijk wijnboeren. Zij cultiveerden de patriciërswijngaarden als pachters; hun sociale positie is duidelijk terug te zien in de vele kleine, nog bewaard gebleven huisjes. Alleen in de Obere Beutau staan enkele statige herenhuizen, waarvan de eigenaren zeker geen arme pachters of wevers waren, de tweede grote groep bewoners. Niet voor niets stond dit steegje in de volksmond bekend als “Herrenbeutau”.
Wat ze gemeen hebben zijn de grote, nu vaak dichtgemetselde kelderdeuren, waardoor de wijnvaten omhoog of omlaag werden gebracht. De pachters moesten de rijpe druiven afleveren bij de persen van de wijngaardeigenaren en kregen als betaling geperste wijn, die ze in hun huizen mochten verkopen. Hieruit ontstonden de Besenwirtschaften, waarvan er één in de Midden-Beutau ligt.