Historische Lohmühle

De Lohmühle werd voor het eerst genoemd in een document uit 1446. Op deze locatie aan de Mühlbach in het centrum van Bayreuth hebben door de jaren heen veel molenaars gewerkt. De molen zelf werd gebruikt als graanmolen, snijmolen, papiermolen of als looimolen (tan was een middel gemaakt uit bast voor het looien van leer). De molen brandde verschillende keren af, werd herbouwd of vervangen door andere gebouwen. Het hotel-restaurant “Lohmühle” werd in oud-Frankische stijl gebouwd op de fundamenten van de ruïnes van de laatste molen. Het werd geopend in 1980.

De Lohmühle werd voor het eerst vermeld in het stadsregister in 1446. In de loop van de geschiedenis veranderde het regelmatig van eigenaar, werd het verschillende keren verwoest en herbouwd.
De naam “Lohmühle” komt van de functie. Tan werd hier gemalen uit boomschors en gebruikt om dierenhuiden te looien.
Hoewel de naam “Lohmühle” eeuwenlang bleef bestaan, was het een molencomplex.

Een looimolen wordt gebruikt om de voor het looien benodigde plantaardige looistoffen te vermalen. Vooral sparren- en eikenschors uit bruine bossen worden vermalen tot bruin. Deze bevat veel looizuur en is daarom geschikt voor het looien van leer. Het materiaal werd oorspronkelijk ook gebruikt voor het conserveren van visnetten, touwen en zeilen. Lohe is al sinds de middeleeuwen een belangrijk handelsartikel en viel onder de stapelwetten.Nadat het gemalen materiaal is vermalen, wordt het gemalen in de eigenlijke molen. Hier worden verschillende principes gebruikt: hetzij als Lohstampfmühle (een stempelmolen, ook wel Lohstampfe of Lohpocherich genoemd), hetzij het koffiemolenprincipe (klokmolens), desintegratoren of horizontale molenstenen, waarvan het gebruik in sommige gebieden soms verboden was.