Schwimmoper

De zwemopera Wuppertal werd van 1955 tot 1957 door de firma Dyckerhoff & Widmann gebouwd volgens de plannen van Friedrich Hetzelt. De bouwdirectie had bouwmeester Johannes Krieger uit Remscheid. Voor de bouw werd 22.000 m³ grond verplaatst, 5.100 m³ gewapend beton, 30.600 stukken cement, 510 t wapeningsstaal, 51 t speciaal voorspanstaal en 6.200 m³ grind gebruikt.

De topping-out ceremonie vond plaats op 26 januari 1956 in de sneeuwstorm. De officiële viering moest vanwege het weer worden afgelast en vond daarna plaats in de beursruimte van het slachthuis en de veestal.

Tot 2019 heette de zwemopera officieel gewoon Stadtbad. Het dankt zijn populaire naam aan discussies na de oorlog over de vraag of het verwoeste operagebouw in Barmen moet worden herbouwd of dat er een nieuw operagebouw voor Wuppertal moet worden gebouwd op Johannisberg - de huidige locatie van de zwemmende opera (de beslissing viel toen in het voordeel van van het zwembad). Het van buitenaf zichtbare auditorium, dat de functie van het Stadtbad als wedstrijdzaal benadrukt, zou de naam hebben geïnspireerd. Tegen de historische achtergrond van het stadhuis van Elberfeld vormt de zwemopera een essentieel onderdeel van de architectuurgeschiedenis van Wuppertal. Door de opvallende buitenkant, de gebogen lijnen en de vele glasvlakken oogt het gebouw ondanks zijn voor de hand liggende grootte zeer transparant en licht. De bijnaam werd uiteindelijk officieel in augustus 2019.

Van 1959 tot 1966 en van 2010 tot 2017 stond het beeld Die Sitzende voor de zwemopera.

Op 21 september 1995 werd het gebouw erkend als monument en opgenomen in de monumentenlijst van de stad Wuppertal.

Bron: de.wikipedia.org/wiki/Schwimmoper_(Wuppertal)

Prachtig gebouw!

Niet zomaar meer, tegenwoordig een chique restaurant.