Chiesa di San Martino

De kerk van Martino, voor het eerst genoemd in 1146 maar waarschijnlijk daterend uit de 11e eeuw, bevindt zich boven de stad. Elementen uit de Romaanse tijd en een fresco ten zuiden van het portaal met de afbeelding van Sint-Christoffel karakteriseren het gebouw. De vrijstaande klokkentoren heeft drie rijen dubbele boogramen (11e eeuw).
Het kerkinterieur met schip en halfronde apsis werd in latere tijden verlaagd. De fresco's onthullen de Braock- en laatgotische stijl. Het altaarstuk toont de Madonna tussen Sint Maarten en Catharina.
Het archeologisch onderzoek dat tijdens de restauratie (1986) werd uitgevoerd, bevestigde dat op de plaats van de huidige kerk een houten gebouw uit de 7e eeuw stond, later een gemetseld gebouw en vervolgens een romaanse kerk. Tijdens de werkzaamheden werden een sluiting (rond 700 n.Chr.) en een altaar (7e eeuw) gevonden. Het bestaat uit een pilaar en een graf; het is waarschijnlijk het oudste altaar in Ticino.

Het gebouw wordt genoemd in historische documenten die teruggaan tot 1146.