Murales

De allereerste muurschildering, Murales genaamd, werd in 1968 in Orgosolo getekend door de Milanese anarchistische groep Dioniso. Na het zien van de film Banditi a Orgosolo vestigde de tekenleraar Francesco del Casino uit Siena, die dicht bij de Italiaanse Communistische Partij stond, zich in Orgosolo en begon in 1975 met studenten schilderijen te schilderen op de muren van huizen in Orgosolo. De gelegenheid was de dertigste verjaardag van de partijdige strijd tegen het fascisme. De schilderijen begonnen op Sardinië in het tamelijk onbekende dorp San Sperate. De muurschilderingen in Orgosolo waren aanvankelijk een uiting van protest tegen het geplande militaire oefenterrein van de NAVO op de Pratobello. Het protest is ook gericht tegen de Milanese bedrijfsbazen die geld uit het ontwikkelingsplan voor Sardinië hebben verduisterd. Recentere portretten becommentariëren b.v. B. wereldpolitiek - Helmut Schmidt wordt een “expert in staatsmoord” genoemd vanwege Stammheim, een overwinning van Cambodjaanse en Vietnamese strijders tegen de VS op 25 april 1978 wordt gevierd en het aantal onschuldige slachtoffers voor de omverwerping van Saddam Hoessein is ondervraagd. Andere afbeeldingen tonen het eenvoudige herders- en dorpsleven, pleiten voor het behoud van de Sardijnse taal of bevatten zelfs reclameboodschappen. Een ironische Murales maakt ook grapjes over Alfredo Niceforo's onderzoek naar de misdaad op Sardinië (zie verhaal). Veel van de ongeveer 120 muurschilderingen zijn stilistisch gebaseerd op het kubisme in de stijl van Picasso's Guernica, maar er zitten ook meer realistische schilderijen tussen. Naast Francesco del Casino waren de eveneens in Orgosolo woonachtige kunstenaar en autodidact kunstenaar Pasquale Buesca, de kunstenaarsgroep “Le Api” en de Milanese kunstenaar Massimo Cantoni verantwoordelijk voor de muurschilderingen. Ondanks enige schade, bijvoorbeeld door renovatie van huizen of weersomstandigheden, zijn alle muurschilderingen grotendeels zeer goed bewaard gebleven.