Rocca Albornoz of Vesting van Narni

Het fort Albornoz staat imposant boven Narni en de kloven van Nera, omgeven door weelderige vegetatie.
Het imposante gebouw maakt deel uit van het systeem van forten dat het pausdom, na Avignon, plaatste om de pas heroverde Kerkstaat te bewaken. De ligging en constructiekenmerken tonen de wens om het gebied onder controle te houden, dat wordt doorkruist door communicatieroutes met Perugia, Terni en Amelia.
Kardinaal Egidio De Albornoz (Cuenca, 1299 - Viterbo 1367) liet het in 1367 bouwen op een hoogteverschil van 332 meter boven zeeniveau, in een zeer gunstige positie om zich te verdedigen tegen militaire aanvallen. De kardinaal werkte aan het versterken van de pauselijke macht, waarbij hij vaak kastelen en forten ontwierp en bouwde, als symbolen van de macht van de Kerk.
Het fort heeft een vierhoekig plan met de hoeken versterkt door vier torens en is omgeven door een gracht en een tweede muur. De muren en torens, bekroond met consoles, omsluiten een binnenplaats die toegankelijk is via twee elegante portalen: de binnenplaats, ook vierkant, is omgeven door twee gebouwen en een aangename trap geeft toegang tot de eerste verdieping, waar het de statige residentie was. De grootste van de vier torens wordt geïdentificeerd als de donjon, met een zijde van twintig armen en een hoogte van vier verdiepingen, plus de kelder.
Het fort werd gebouwd op de overblijfselen van een oorspronkelijke militaire nederzetting gebouwd door Federico Barbarossa, en na slechts vijf jaar, in 1371, nam Pietro of Giovanni di Nevico, de eerste kastelein, het in bezit. De werken werden voltooid in 1378. Verschillende architecten werkten aan het project, waaronder vermoedelijk Ugolino I van Montemarte en Matteo Gattapone, die aan verschillende constructies werkten in opdracht van kardinaal Albornoz.
Tussen 1370 en 1449 was het de thuisbasis van pausen, kardinalen en leiders, die hun lot volgden. In 1395 werd het veroverd door Pandolfo Malatesta en vervolgens teruggegeven aan de handen van de paus; het werd jurisdictie verleend aan Andrea Tomacelli, de broer van Bonifatius IX. In 1417 bezette Braccio Fortebraccio, een nobele leider uit Perugia, Narni en de Rocca di Albornoz. Een paar jaar later keerde het fort terug naar paus Martinus V en zijn adellijke familie, de Colonnas. Andere pausen volgden: Eugene IV en Nicolaas V. Deze laatste begon met een reeks werken om de verdedigingsstructuren uit te breiden; werken die onder de pausen van Sixtus IV en Innocentius VIII tot het einde van de vijftiende eeuw voortduurden.
Het fort van Albornoz werd vele malen belegerd, waaronder die in 1527 door de Landsknechts die, nadat ze zegevierend uit Rome waren teruggekeerd, in opstand kwamen tegen Narni. Na een eerste overwinning van de Narnesi hadden de Landsknechts de overhand, trokken de stad binnen en vernietigden haar. Talloze andere aanvallen volgden tot 1798, toen, met de uitroeping van de Romeinse Republiek en de ontsnapping van Pius VI, een Frans leger onder leiding van generaal Berthier het fort van wapens ontdaan om kanonnen te bemachtigen. In 1860 werd het veroverd door generaal Luigi Masi van de Umbrische brigade en afgestaan aan het Koninkrijk Italië.
Gedurende de 19e eeuw was het een gevangenis en in 1906 werd het voor een schamel bedrag gekocht door de Russische prins Mestschezsy; in 1972 werd het eigendom van een Romeinse familie, terwijl het tegenwoordig een cultureel erfgoed is van de gemeente Narni en de provincie Terni.Onder de belangrijkste figuren die in de Rocca di Albornoz waren ondergebracht, herinneren we ons kardinaal Duranti Durante, de aartsbisschop en astronoom Alessandro Piccolomini en graaf Francesco Cenci, die hier als gevangene verbleven (umbriatourism.it/it - /rocca-albornoziana).