Castello di Issogne

Geschiedenis
Aanvankelijk was het domein het domein van de bisschoppen van Aosta, maar later kwam het in handen van de familie Challant. In de loop van de tijd werden de bestaande gebouwen vergroot en samengevoegd, tot de radicale transformatie die plaatsvond tussen ongeveer 1490 en 1510 door Giorgio di Challant, prior van Sant'Orso, die er een weelderige residentie van maakte voor zijn neef Margherita de La Chambre en zijn zoon Filiberto. . Het was toen dat het kasteel zijn huidige uiterlijk kreeg en een enkel hoefijzervormig paleis werd, met uitzicht op een grote binnenplaats en een Italiaanse tuin, op de hoge omringende muur waarop belangrijke mensen en helden waren geschilderd; de portiek op de begane grond was versierd met een reeks lunetten met fresco's met taferelen uit het dagelijks leven en afbeeldingen van winkels, terwijl in het midden van de binnenplaats de beroemde smeedijzeren fontein stond die bekend staat als de granaatappelfontein, een symbool van welvaart. Ook in die periode werden veel interne kamers versierd met fresco's, zowel in de representatieve ruimtes, zoals de Hal van Justitie of de Kapel, als in de meer besloten kamers, waaronder de oratoria van Margherita de La Chambre of Giorgio di Challant. Na de glorie van de zestiende eeuw begon de residentie geleidelijk in verval te raken en in 1872 werd ze op een openbare veiling verkocht: gekocht door de Turijnse schilder Vittorio Avondo, werd ze het onderwerp van een zorgvuldige restauratiecampagne die haar oude pracht herstelde. Het kasteel, dat in 1907 aan de staat werd geschonken, behoort tegenwoordig tot de autonome regio Valle d'Aosta en beschikt over enkele elementen van het originele meubilair en andere meubels die aan het einde van de negentiende eeuw zijn vernieuwd en die samen met talrijke huishoudelijke voorwerpen de setting laat in de negentiende eeuw herscheppen. vijftiende eeuw in opdracht van Avondo.Bezoek
Bij binnenkomst in het paleis bevind je je op de binnenplaats, omgeven door gebouwen op de muren waarvan de wapenschilden van de familie Challant en de daaraan gerelateerde families zijn afgebeeld. Nadat we de granaatappelfontein zijn gepasseerd, gaan we verder richting de entreehal: de fresco's in de lunetten van de portiek vertegenwoordigen het dagelijkse leven van het dorp met opmerkelijk realisme, met afbeeldingen van het wachthuis, de slagerij en bakkerswinkel, de groenten- en fruitmarkt, de kleermaker , apotheker en kruidenier.
Daarna gaan we verder met een bezoek aan het interieur van het kasteel:op de begane grond, de eetkamer, de keuken en de baronkamer, waar u een prachtige stenen open haard kunt bewonderen met het wapen van Challant op de kap, geflankeerd door een leeuw en een griffioen, schilderijen op de houten balken van het plafond en de muren beschilderd met landschappen, jachttaferelen en het oordeel van Parijs;
op de eerste verdieping de kapel, met fraai versierde spitsbooggewelven, met fresco's op de muren en met het gotische altaar in gebeeldhouwd en verguld hout versierd met een Vlaams drieluik, en de gravinkamer, met het oratorium versierd met schilderijen;
op de tweede verdieping, de kamer genaamd "van de koning van Frankrijk", met een cassetteplafond versierd met lelies en een open haard die het schild van de Franse Valois-dynastie op de kap draagt, en die genaamd "Ridders van St. Maurice" met het prachtige cassetteplafond waarop het kruis van deze orde is geschilderd.
De ruïnes van de duiventil staan nog steeds op korte afstand van het kasteel.
Avondo's appartement
Sinds 2018 verbetert en verrijkt een emotionele installatie gewijd aan Vittorio Avondo, de illustere eigenaar van het landhuis Issogne, het aanbod van het kasteel door de laat negentiende-eeuwse evenementen in de kijker te zetten met een reeks panelen, multimedia-oplossingen en elementen van poëtische suggestie.
Avondo, geboren in 1836 in Turijn en al op jonge leeftijd toegewijd aan de schilderkunst, wordt beschouwd als een van de beste vertegenwoordigers van de 19e-eeuwse Piemontese landschapsschilderkunst. Na een periode in Rome te hebben gewoond, waarin hij voornamelijk naturalistisch geïnspireerde landschappen van het platteland van Lazio schilderde, wijdde hij zich aan de studie van oude kunst en in 1865 hield hij toezicht op de reorganisatie van het Bargello-museum in Florence. Vervolgens keerde hij terug naar Turijn, waar hij in 1891 de rol van directeur van het Stedelijk Museum op zich nam.
De aankoop en restauratie, samen met Alfredo D'Andrade, van het kasteel van Issogne, stelde hem in staat zijn vaardigheden en collecties middeleeuwse kunst uit te breiden, wat hem ertoe bracht met D'Andrade zelf samen te werken aan de bouw van het middeleeuwse dorp in Turijn ( 1884).

Het Castello di Issogne is een van de meest beroemde kastelen in de Valle d’Aosta en staat bekend om zijn renaissancestijl die contrasteert met het nabijgelegen, meer sobere Castello di Verrès. Het kasteel heeft een opmerkelijke binnenplaats met een fontein in de vorm van een granaatappelboom en een kleurrijk portiek, een zeldzaam voorbeeld van middeleeuwse Alpijnse schilderkunst, met fresco’s die taferelen uit het dagelijks leven in de late middeleeuwen afbeelden. De geschiedenis van het kasteel gaat terug tot een pauselijke bul uit 1151, en het heeft een rijke geschiedenis die onder meer de transformatie van een bisschoppelijke vesting naar een elegante prinselijke residentie omvat. Het kasteel is toegankelijk voor bezoekers en biedt een unieke kijk op de cultuur en architectuur van de regio.

In Turijn in het middeleeuwse kasteel staat een kopie van de granaatappel uit het kasteel van Issogne.