Overblijfselen van een V 1 lanceerplatform "EIFELSCHRECK

V1 “Eifel Horror” bij Lutzerath in de Vulkaaneifel
In de zomer van 1944, het vijfde oorlogsjaar, was het Duitse Rijk op alle fronten in het defensief. Een paar dagen na de geallieerden
Toen ze op 6 juni in Normandië landden, begon het bombardement op Londen
door V1-vleugelbommen uit West-Frankrijk. Met de
Bevrijding van Frankrijk
en België kwam er voorlopig een einde aan het gebruik van dit compleet nieuwe wapensysteem. Maar vanaf oktober werden er in de Eifel ruim twintig nieuwe stellingen gebouwd om de V1 weer in gebruik te nemen.
Voor de 23e batterij van de III. De batterijcommandopost werd in het dorp Büchel ingericht door het 155e Flakregiment.
Ten westen en zuidwesten ervan zijn vier vuurposities met de camouflagenummers 4, 5, 6 en 10 van beton voorzien.
Een reservepositie lag ongeveer 2 km ten zuiden van Lutzerath. Dit is nooit geactiveerd, maar is een blijvend getuigenis
van de zinloze oorlog waarmee Duitsland de halve wereld overspoelde.
Op 21 oktober begon de 23e Batterij Brussel en Antwerpen als belangrijkste doelwitten te beschieten. Zij was van de
28/10 door de 22e Batterij bij Laufenld, later door de 21e Batterij bij Wershofen en de 2e Batterle van de l. Afdeling ten westen van Kelberg ondersteund. Tot §. In februari 1945 werden 5618 V 1 van de vier batterijen vanuit de Eifel afgevuurd.
Door technische tekortkomingen stortte echter meer dan 30 procent voortijdig neer of raakte als "circulaire lopers" nabij de startlocaties de grond. De Eifelbevolking vond de naam EIFELSCHRECK voor deze raket omdat veel mensen omkwamen en huizen werden verwoest.