Santuari del Vilar

Het Heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van Vilar is een heiligdom in de gemeente Blanes (Selva), gelegen in de Serra de Marina, dat fungeert als een belangrijk aantrekkingspunt voor de hele regio. De gelijknamige vreugden zijn een lied ter ere van de Maagd dat dateert uit de 17e eeuw. Het gebouw is een werk dat is opgenomen in de inventaris van het architecturale erfgoed van Catalonië.

Het heiligdom is een monumentaal complex dat bestaat uit de kluis, de geschakelde boerderij en de buitenplaatsen. De kluis is een schip met puntgevel op een tongewelf, met een zijkapel, een apsis, een grote pastorie met een kop van twee verdiepingen en een klokkentoren aan de voet van het schip. Bij de entree bevindt zich een brede toegangsportaal. De apsis is trapeziumvormig en bedekt met een nokgewelf en zes ribben. De eerste verdieping van het hoofd wordt gevormd door de achthoekige omheining van de sacristie en de tweede door de kamer waar het beeld van de Maagd sporadisch rust tijdens de aangegeven data.

Het eerste nieuws stamt uit 1323, wanneer de bisschop van Girona, Pere de Rocabertí, melding maakt van de verplichting van de rector van Blanes om tijdens de plaatselijke festiviteiten missen in de Villa op te dragen. Desondanks bestaat er een traditie, opgenomen in het werk van Gaspar Roig i Jalpí (1624-1691), het "Boek van de feyts d'armes de Catalunya", volgens welke het beeld op 5 augustus 1012 zou zijn gevonden door een herderin in een bron vlakbij het dorp. Van 1609 tot 1612, toen een totale hervorming van het gebouw werd doorgevoerd, die in 1665 werd voltooid met de zijkapel, werd elke Paasdinsdag de viering van een bijeenkomst ingesteld.

In 1912 werd daar een evenement gehouden ter herdenking van de negende eeuw van de legende van de ontmoeting van de Maagd. Tijdens de revolutionaire gebeurtenissen van 1936-39 werd de kluis in brand gestoken en verdwenen het barokke altaar, de votiefoffers en ander meubilair, hoewel het beeld met grote moeite verborgen in het bos werd bewaard. Dit ongeveer 50 centimeter lange beeld van polychroom hout met de Maagd en haar kind op schoot, dateert uit de tweede helft van de 13e eeuw. Net als het heiligdom werd het beeld in de jaren veertig gerestaureerd. Tussen 1940 en 50 werd de restauratie van de tempel uitgevoerd door de architect Isidre Puig i Boada en de beeldhouwers en keramisten Josep Roig, Antoni Cumella en Jaume Busquets. In 1955 werd daar de canonieke en Romeinse kroning van het beeld van de Maagd gevierd, onder leiding van de aartsbisschop van Tarragona en de bisschop van Girona. Dit was zo'n belangrijke gebeurtenis dat het 25e (1980) en 50e (2005) jaar zijn herdacht.