La ca' dal vigliac

Tussen de jaren dertig en de jaren vijftig waren er in het "Valli"-gebied vier "professionele" vissers, die evenveel delen van het droogleggingskanaal hadden gehuurd van de "Magistraat"; één van de Bettolino-brug, waar het "Luca-tolhuisje" was, tot aan de Fiuma-brug; nog een andere van de “della Luca”-brug naar de Bruciati-brug op Bondeno; langs de dijk stond het "Casa del Vigliacco" (nu nog steeds bestaande, ook wel de "oude sleutel" genoemd), zo genoemd naar de naam van de "jachtopziener" die daar woonde en ook als visser werkte; hij had een concessie voor de visserij in het traject van de “Luca”-brug tot de Bruciati-brug; zijn activiteit bestond uit het controleren van de "burghin" of "bartavel", of vallen, voor het vangen van vis, die 's avonds werden neergelaten en de volgende ochtend weer werden opgehaald; deze visser ging vaak met paard en geweer langs de oever om te controleren of andere vissers zijn potten niet stalen. Maar er wordt gezegd dat hij de gewoonte had om de potten van anderen te gaan stelen; om deze reden werd ik "De Lafaard" genoemd.

Een prachtige plek om te stoppen voor een pauze in de valleien van Novellara en Reggiolo. La Cà dal Vigliac (in het Italiaans Casa del Vigliacco, ook wel oud riool genoemd), zo genoemd naar de bijnaam van de jachtopziener die er woonde en ook als visser werkte. Zijn activiteit bestond uit het controleren van de "burghin" of "bartavel", dat wil zeggen de vallen voor het vangen van vis, die 's avonds werden neergelaten en de volgende ochtend weer werden opgehaald; deze visser ging vaak met paard en geweer langs de oever rond om te controleren of andere vissers zijn potten niet stalen. Maar er wordt gezegd dat hij de gewoonte had om de potten van anderen te gaan stelen: om deze reden werd ik "De Lafaard" genoemd.