Levoca

De stad werd voor het eerst schriftelijk genoemd in een document van koning Béla IV uit 1249 als Leucha. Met de voortdurende Duitse nederzetting werd Leutschau de belangrijkste stad in het district Zips en in 1271 de hoofdstad van de Saksische provincie Zipser. Net als andere Spiš-steden genoot Leutschau verschillende rechten, waaronder zelfbestuur, jurisdictie, ertsmijnrechten, het recht om bossen te gebruiken, handelsrechten en opslagrechten. In 1317 werd de stad door koning Charles Robert van Anjou verheven tot de status van Vrije Koninklijke Stad. De handel bloeide niet in de laatste plaats vanwege de ligging: de stad lag op een kruispunt van handelsroutes (Oostzee-Balkan en Oost-West). De stad werd zeer welvarend dankzij voortdurend nieuwe privileges, zoals de vrijstelling van de opslagrechten van andere steden in 1402 en de vrijstelling van het betalen van dertigste van de invoerrechten in het hele Koninkrijk Hongarije vanaf 1419.[3] Aan het begin van de 15e eeuw sloot Leutschau zich aan bij de Pentapolitana League. Regionaal ontstond er echter een eeuwenlang geschil over de leidende positie met de stad Käsmark. Na een Hussietenaanval in 1431 brandde de stad af. Toch vormden de 15e en 16e eeuw het hoogtepunt van de stedelijke ontwikkeling. Gedurende deze tijd bloeide de koperhandel, waarmee de familie Thurzo beroemd werd, en handelden de burgers met Krakau, de Hanzesteden en Venetië.[4] Noch de brand van 1550, waarbij het merendeel van de gotische architectuur verdween, noch de brand van 1599 vertraagde de ontwikkeling. In 1597 werd in Leutschau een synode gehouden, waar het priesters werd verboden leken tegen betaling van een boete in concubinaat te laten leven.[5] De rijke stad steunde onderwijs en cultuur. Bekende persoonlijkheden uit deze tijd zijn de beeldhouwer Paul von Leutschau, de Engelse dichter Leonard Cox en de humanist Johann Henkel. Een groot deel van de bevolking werkte in meer dan 40 gilden (leerlooiers, leerbewerkers, slotenmakers) of in verschillende beroepen (goudsmeden, beeldhouwers, steenhouwers, schilders) (Wikipedia).