Laat alleen voetafdrukken achter - Tuin

"Laat alleen voetafdrukken achter" werd geschreven in de kruidentuin van Arklow, waar een vrouw trots onze aandacht op vestigde. Anders? Arklow is vis noch vlees. Opkomend, want de forensen die de Dublin-prijzen niet kunnen betalen, vestigen zich hier; de woonwijk aan de jachthaven ziet eruit als een slaapgemeenschap. De stad raakte ook in verval nadat de munitiefabriek hier sloot, waar 3.000 mensen werkten. De haven ziet er een beetje oud uit. De tand des tijds knaagt aan de grote industriehallen en de ene of de andere vissersboot is definitief niet meer zeewaardig. Ik ben nog nooit gewaarschuwd door een havenmeester dat ik mijn handen moet wassen nadat ik de lijnen door het water heb gehaald. En dan sluiten de winkels om 18.00 uur, waarna de straten slaperig lijken.
Voor ons is Arklow een transitstation. De zwarte stippen op de profielkaart geven aan waar we heen moeten, zolang de wind en het getij in ons voordeel zijn. Dat is tenslotte ook een project: een rondvaart door elke haven. Een voetafdruk is een voetafdruk, en als de benen gestrekt moeten worden, worden ze gestrekt. Ik beweeg sowieso te weinig. Dat het pas weer naar de kroeg ging, is een open vraag. Ik zat te denken aan een album van Poems for Laila vandaag in Arklow, La Fillette Triste, eerst dacht ik dat het Tristesse heette, maar toen: het verdrietige meisje, en ja, dat past best goed.