Hauptkanal

beetje info van het net:Toen het niveau van de Weser een bepaalde hoogte had bereikt, stroomde het water door een sluis in het hoofdkanaal bij Hoya en vandaar naar het eigenlijke irrigatiegebied. Kleine stuwen werden gebruikt om het kanaal af te dammen, zodat het water naar de juiste gebieden kon worden geleid. Dit gebeurde via aanvoerkanalen. In detail waren dit (van noord naar zuid): Thedinghausen-kanaal
Zwerm kanaal
Süstedt-Uenzen-kanaal
Martfeld-kanaal
Wöpser KanalHess was van plan om het zogenaamde stofirrigatiesysteem te gebruiken voor irrigatie. Hierbij werd de inlaatsluis van een wijk geopend zodat deze geleidelijk onder water kwam te staan. Tegelijkertijd stond de spuisluis niet helemaal open, waardoor het waterpeil op de weilanden nooit hoger kwam dan 30 tot 50 centimeter. Na twee of drie dagen ging de eerste sluis dicht en de tweede helemaal open zodat het water er weer uit kon stromen. Inmiddels was het Weserslib neergedaald. Bovendien zorgde de langzame, gestage overstroming voor een constante waterbeweging, die zuurstof en koolstofdioxide transporteerde.In het hele gebied van de melioratiecoöperatie Bruchhausen-Syke-Thedinghausen werd geprobeerd om door middel van controledammen voor een gelijkmatige waterverdeling te zorgen.De natuurlijke waterlopen Eiter en Süstedter Bach fungeerden als afwateringsrivieren naar het noorden. Daartoe werden ze uitgediept en rechtgetrokken.In principe werden alle gebieden geïrrigeerd in de wintermaanden, wanneer de Weserstrom bijzonder veel sediment en zwevende stoffen aanvoerde. In de zomer daarentegen werd alleen het peil in de sloten op peil gehouden om te voorkomen dat het grondwaterpeil zakt en om de dieren de gelegenheid te geven om water te drinken. Daarnaast hebben ze zich in de zomer bezig gehouden met de afwatering.Iedere boer die mee wilde doen aan de irrigatie moest 32 goudmarken per hectare per jaar betalen voor onderhoud, exploitatie, administratie en rente aan de coöperatie. Er waren ook 5 gouden marken voor de districtskosten.